Yar…
Sadece
Ağlama diyebiliyordu
Gözyaşları için sabrediyordu
Elden ne gelir diye söyleniyordu
Sosyal şartlar o kadar vurmuştu ki
O semtte ikamet eden her nefes dertliydi
Gözlerine bakıp bir sual etsen, elemlilerdi
Sanki makûs talihleri gibiydi, çaresizlerdi
Ne hastalık biter ve ne de hastane derdi dinerdi
Zaten elde avuçta olmayan, kimlere söylenirdi
Sabır, sabır ya sabır hiç tükenmeyen bir eziyetti
Kanaat etmek zaten zaruretti, çare adına ülfetti
Başlar öne eğilir, her umut niye mahzunluğa çekilir
Anne ve babalar masum şekilde içlerini çekerlerdi
Artık inandım ki sosyal şartlar bir kader hükmündedir
Her kim bu şartlarda yaşamaya adanmışsa çekecektir
Azim, bilgi ve marifeti önemsemeyen için hakikattir
Kalbi hassasiyet Rabbin rızasını kazanmak için değil midir
Umut, şevk ve muhabbetle buğulanmalı, aşkla yol almalıdır
Sevdası olmayan yürekler zaten her şarta yaşamaya adaydır…

Mustafa CİLASUN