Anne...
Sesin, nefesin
Şefkatin ve hamiyetin
Her zaman ki mütebessim halin
Ne zaman yanına gelsem gülen gözlerin
Ne vakit hastalansan o pür dikkat hallerin
Gelinine sıkı sıkıya tembih ettiğin hassasiyetin
Sıcakkanlı, canlı, içten tavırların, babama takılmaların
Bir umut olarak her zaman sinelerimize zerk ettiğin sabrı kanaatin
Yok, artık, bizleri mahzun bıraktı, sen toprağın bağrında yatarken içim sızlardı
Gariptin, garip bir şekilde bizlere veda edemeden elim bir kazada komaya girdin
Ve bir daha kurtulma şansın olmadan günlerce yoğun bakımda yattın, bizleri yalnız bıraktın
Rabbim seni ve babamı rahmetine nail eyleye, korkularınızdan emin eyleye, mağfiretiyle muamele eylesin inşallah...

Mustafa Cilasun