O an
Şaşkındım
Nutku durmuş
Bir candım
Yanmış,
Yakılmış canlar
Karşısında
Ayaklar altında
Çiğnenen Kur’ an olunca
Seyrettiğim
Manzara yüreğime
Bir hançer gibi saplanınca
Zulmün ve şiddetin,
Hiddet kusan nefislerin
Vahşetiyle karşılaşmıştım
Bir yaratılmışken
İnsan olması beklenirken
Hakça
Yaşanmak elimizdeyken
Hükümran olmak
Şerik içinde bulunmak
Nefse kölelik yapmak
Ne hazin bir hakikatti
Bu zulme ve vahşete
Ses çıkartmayan
Ruhu ve kalbi
Olduğuna inanan
Kim varsa zavallıdır
Kendi nefsi için
Mavera ve sevdasından
Geçmiş bir feverandır
Özü ve sözü olmayan yaşayandır…

Mustafa Cilasun