Evet,
Ne hazindir ki
Yaşamak için yaşıyormuşum
Ne derler için nedenler sıralıyormuşum
Günü kurtarmak için her bahaneye sığınıyormuşum
Sonra vehim ve kederle baş başa kalınca hayıflanıyordum

Aşktan
Söz ederlerdi
Gözlerine bakardım, anlamazdım
Anlatırken nefes nefes kaldığına çok şaşırırdım
Sonra akıttığı gözyaşlarının tesiriyle hayıflanırdım
Ve fakat aşk hakkında tutkuyla, hevesi hiç barıştıramazdım

Her
İnsan bahsediyor
Cezbine kapılıp akıp gidiyor
Ten ve nefes iradeye, akla hükmediyor
Hissiyat kabarınca tercihler ziyadesiyle değişiyor
Yakınlaştıkça çekim gücü tesirini yok edip, vakit geçirtiyor

İnsan
Aşama aşama farktır
Farkındalık nitelik ve liyakat tır
Akıl ve irade irfanla mücehhez olmazsa alıktır
Erdem ve fazilet O’na kul olabilmek için ulvi bir sevdadır
Aşk ne ten ve ne de beden için vardır, o ruhun aksıdasındır

Kalp
Yalnızca Onun için vardır
Nazargah olmadıkça sadece organdır
Kalp, ciğer, kan yaşamak için şart olan hakikattir
Akıl ve irade “oku” emrini şerh etmek için merakı umuttur
Azim ve şevk muhabbetle yol alırsa bahtın açılan sır kapısıdır

İnsan
Rızkını aramalıdır
Ve fakat asla onun için köle olmamalıdır
Varlık için şeref ve onurundan uzaklaşmamalıdır
Yürek gücü olmayanlar için zafiyetler hep arkasındadır
Cesaret ne aptallıktır ve ne de nefsi asabiyet adına gaddarlıktır

Cesaret
En yakının rızası için
Yaşatmak için yaşayan aziz bir vicdandır
Her türlü melanete karşı göğsünü geren adamdır
Varlığını ihsana ve ecre adamış hicrandır, aşkı rızadır
Nefsini her şartta terbiye etmiş, zafiyetlerden arınmış ustadır

Mustafa Cilasun