Yar...
Ben kenar semtlerin çocuğuydum
Acı ve ıstırabın toprağında umutlandım
Açziyet ve çaresizliğin girdaplarında yorgundum
Söylenemezdi düşünceler, melül bırakan haller, boyun bükülürdü
Her bakımdan sosyal şartlar gariplerin aleyhine tezahür eden sancılardı
Baca tütmez, çorba pişmez, soğuk geceler hiç bitmek istemezdi, uyumak marifetti
Bir geçim uğruna ve karın tokluğuna anne, baba erkenden çalışmaya gidince, yalnızlık refiktir benimle
Susardık, zorundaydık, kimseye anlatamazdık, acınmaktan katiyen hazlanmazdık, sanki hakaret sayardık, şefkat ve muhabbete o kadar açtık, sevgi ve neşeye muhtaçtık, fakat bir ömür umutlarımızla sabahladık...


Mustafa Cilasun