Annesi...
Çocuğuna
Adeta adanmıştı
Eğitmekten ziyade içinde sancı vardı
Kim bilir bilinçaltında ki ukdeleri nasıl bir girdaptı
Hasret kaldıkları, ah u zar ettikleri her arzuyu çocuğunda yaşıyordu
Çocuk istemese de annesi kendi zehabına kapılarak onu ikna ediyordu
Çocuğu bir türlü kendi haline bırakmak istemiyordu, onunla heveslerini gideriyordu
Çocuk ne kadar büyüse de, her zaman öyle kalması isteniyordu, sanki önemseniyordu
Çocuğuna adanmış olan anne, eşini ve efradını ihmal ediyor, büyük işler başardığına kanaat getiriyordu
Çocuğun babası, ne kadar ikaz etse ve sabırla sükût ederek vaktini beklese, bu hal günbegün artarak devam ediyordu
Duygusallık ve zafiyetler aklın, bilgi ve görgünün, iradenin önüne geçerek her şeyi viran ediyor ve fakat anne bunu anlamıyordu...


Mustafa Cilasun