Kalemimden çaldým,
Sundum hayata,
Sonu pervane gibi dönen ateþböceði,
Aðýtlar geldi geçti bu destansý diyardan,
Kalemim paramparça...
Kalemimden çaldým
Sundum sana,
Kabul etmedin,
Iyi bazen kötüye döner
Hayat gri,
Ne zaman siyah olacagini
ya da
ne zaman beyaz olacaðýný
zaman belirler.
Kalemimden çaldým
Sundum size
Geri çevirdiniz
Kavgalar
aðaçlar arasýnda,
Rüzgar kulaðýma fýsýldýyor,
Tozlu geceler var rüyamda
Yýldýzlar bazen kayboluyor
gökyüzünden,
Hayatýn temasý
Zýtlýklar...
Savaþlar baþrolde bazen
Kimi zaman
Ailen bile huzursuzlaniyor
Kalemimden çaldým
Sundum zamana
O da beni dinlemiyor
Savaþlar çoðu kez hayatýn içinde
Kafamda, toplumda, heryerde...
Savaþlar evlat
Seni böyle etkilememeli derinden
Kalemimden çalýyorum yine
Bagisla beni kalemim
Zaman hep akýyor
Bilmediðin birþeyler söylemem nafile,
Ne kadar sindirebildiðimi sor bana.
Kelimeler bogazimda,
Savaþ meydanda,
Iç çökertici bir hava,
Keþke daha uyumlu olabilseydiniz renkler,
Siyah ve beyaz karýþtýðýnda
içim kararmasaydý ya da
bembeyaz olmasaydý hava.
Uyum, ahenk...
Renkler,
ah renkler...
Savaþ hala meydanda,
Içim karabulut,
Gökyüzü yaðmur
oysa yaðmuru severim ki ben,
Bu karalar içime hiç yakýþmýyor...
Bu sefer çalmayacaðým kalemimden.
Nihayet barýþtým kelimelerle.
Bu soðuk atmosfer,
Bu kara bulutlar,
Gökyüzüne sýðmýyor...
Sizden aldým a dostlar,
Kalemime sunuyorum bu defa,
Beni ancak o anlar,
Kalemleri çok severim,
Bir de Goetheye selamlar..
Ortam savaþ,
Ortam karabulutlar,
Ele geçirdi düþüncelerimi,
Anlaþmazlýklar çok yakýn bazen bize
Karabulutlar hala gökyüzünde
Kalemimden yazý dökülüyor...
Sizden alýyorum dostlar
Söz sende kalemim.