KÜÇÜK OĞLUM , ALPER YILMAZIN FUTBOLCU OLMA ÇABASI
Alper yılmaz benim iki oğlumdan küçük olanıdır. 2000 yılı şubat ayında dünyaya geldi . Mudanya da devlet hastanesinde doğdu . Ben o yıllarda Sürmene de cezaevinde çalışmaktaydım. Ailem ise Mudanya da ikamet etmekteydi.
Ben daha sonra Bitlise sürgüne gönderildim . Şok olmuştun biri yedi yaşında diğeri iki yaşında iki çocuğum vardı , eşim halk eğitimde çalışmakta idi , Bitliste iş bulabilecek miydi ? çocuklarım orada nasıl yaşayacaklardı , uyum gösterebileceklerdi ? bunlar hep soru işaretiydi. Alper çok küçüktü daha iki yaşındaydı .
Bitlis de tam 4 yıl görev yaptım demeyeceğim köle gibi çalıştıktan sonra tekrar Bursa Cezaevine atandım ve tekrar Bursa ya geri döndüm. Alper anaokuluna Bitlis de , ilkokula ise Bursa da başladı ,
Yıldırım semtinde bir ev tuttuk, yakınımızda yıldırım belediyesi tarafından düzenlenmiş bir meydan vardı ; bu meydana gider burada maç yapardık tek kale
Ben genellikle kaleye geçerdim anıl ve Alper bana gol atmaya çalışırlardı ,iki çocuğum arasında beş yaş vardı ama Alper abisiyle hemen hemen eşit bir mücadele gösteriyordu . mücadele gücü yüksekti , koşuyordu, topu iyi saklıyordu , şutları da güzeldi .
Alperin oyunlarını ben beğeniyordum ama Bursa büyük bir şehirdi futbol oynamak isteyen on binlerce çocuk vardı ve çocuğunun futbolcu olmasını isteyen on binlerce baba….
Alper , Anne ben futbolcu olacağım ve sana bir ev alacağım diyordu.
Alper on iki yaşına gelmişti yaz okuluna gitmek istiyordu , bende Bursa sporun açacağı yaz futbol okulunun ilanları görmüştüm.
Ne pahasına olursa olsun Alper”i futbol okuluna göndermeliydim , kayıt ücreti 150 tlsi idi , benimse hiç param yoktu , çok borcum vardı aylardan haziran idi , kayıtlar bitmek üzereydi , maaş almamıza birkaç gün vardı ama kayıt bitecekti .
Hemen bankamatiğe gittim ve Kredi kartından 150 tl para çektim ve doğruca merinosa futbol okuluna alperle gittik ve kaydını yaptırdık Alperin ismini bilgisayara işlediler iki takım forma verdiler yetkili görevliye çocuğu giydirin dedi Alper burspor formalarını giydi ve merinos sahasına çıktı takımlara ayırdılar önce kültürfizik hareketleri yaptılar daha sonra çift kale maç , öyle güzel oynuyorlardiki çocuklar sanki büyük futbolcular gibi.
Alper her topla buluştuğunda bende çocukluk günlerim aklıma geliyordu . Hani maçlara gidip te yedek kaldığımız,topumuzun, formamızın , ayakkabımızın olmadığı günler ..
Benim gidebildiğim tek okul temel eğitim için gittiğim okullardı . öyle futbol okulu , kayak okulu , tiyatro okulu falan yoktu .
Çocuğuma sağladığım bu imkan beni de mutlu ediyordu alperin antremanı biter bitmez , standyumdaki büfeden bir meyve suyu ve sade su alıyorduk kana kana içiyordu Alper daha sonra ise ekmek arası köfte , kokoreç neyse alıyorduk merinos parkında çocuğuma yediriyordum.
Alper iki yıl Merinostaki futbol okuluna devam etti . gitgide futbolunu ilerletiyordu ama bir sorun vardı.. Alper aynı zamanda ortaokul öğrencisiydi , hem futbol hem okul nasıl olacaktı ?
Birden farklı bir gelişme oldu: Cezaevi müdürlüğü sınavlarını kazanmıştım , kazanmasına da adalet bakanlığı ceza tevkif evlerindeki görevliler onların insanları personellerini çaresiz bırakacak atama yöntemleri vardı .
ben hemen adalet bakanlığına bir dilekçe yazdım . Çocuklarımın eğitimleri sebebiyle Bursa cezaevine atamamı istedim, isteme sinede benim tayinim başka yere çıktı :Hakkari … evet Hakkari Allah Allah ne alakası vardı ben çocuklarımın eğitimi sebebiyle bursa istemiştim ama adalet Bakanlığındaki yetkililer benim atamamamı hakkariye vermişlerdi .
Çaresizdim, istemeye istemeye Hakkari yollarına çıktım . evimide bursa Osmangazi semtinin şirin bir mahallesi olan akpınara taşıdım ailemi oraya bıraktım . Alper anıl ve eşim serpil orada kalmışlardı ben Hakkarili olmuştum
Aradan kısa bir zaman geçmişti : Bursa da Akpınar mahallesinde Akpınar İdmanyurdu diye bir takım varmış Alper önce o takımın 14-16 takımına yazıldı.B u takımda yaptığı maçlarda başarılı idi bende alperin maçı olduğu günlerde mutlaka telefon ederek çocuğumun durumunu soruyordum
Alper ortokul son sınıfa gelmişti lise için sınavlara girecekti , futboluda çok seviyordu ama futbolda başarı çok zordu annesi ve ben derslerini çalışmasını iyi bir Anadolu lisesini kazanmasını istiyorduk…
Bu ara alperin dizinde bir ağrı oluşmuştu , Uludağ üniversitesi spor hekimliği bölümüne tedavi için götürdük doktor “ ağır spor yapan çocuklarda bu durum görülebiliyor demişti . Bizde bunu fırsat bilerek okumasını sağlamak için Alpleri bir yıl futbola göndermedik , gelecek sene ise Akpınar takımı U-15 takımı olmadığından alperi hocası Emek spor kulübüne aldı . Bir süre orada antrenmanlara çıktı
Derken 2014 yılında benim atamamam Eskişehir cezaevine çıkınca Eskişehire yerleştik
Alperde bize kızdı ve bir daha da hiç top oynamadı. Benim futbol hayatımı bitirdiniz diyor başka bir şey demiyordu .
Ülkemizde bir çok genç aynı şakilde , imkanlarının olmaması yüzünden ,sevdiği ve gerçekten başarılı olabilecekleri branşlara yönlenemiyorlar. Belki de binlerce yetenekli çocuk hiç keşfedilmeden kaybolup gidiyor , eğitim sistemimizin yeniden gözden geçirilmesi ilkokuldan itibaren branşlaşmaya gidilmesi , çocukların kabiliyetlerine göre ilgi alanlarına yönlendirilmesi gerekiyor buğun türkiyede profosyel futbolcuların bir çoğu yabancı , aslan payını onlar götürüyor bu ne acizlik topu altı pastan kaleye vuracak bir genci bile yetiştiremiyoruz
Umutlar kayboluyor yetenek kayboluyor, hayatlar kayboluyor sıradanlaşıyoruz boş boş insan kitlelerine dönüşüyoruz
Alarm zilleri çalıyor … duymuyormusunuz.?


Suat engin Yılmaz- Alperimin futbolcu olma çabası -Anı