Şeytanlığınıza uyanıklık dediniz, saf olamama Aptal! Ağladım çocuk dediniz. Yıktınız, yaktınız insanları çocuk değilim dediniz. Sustum tirip attı dediniz, konuştunuz kendinizi zeki bildiniz. Kuytu köşede ağladım yüzünüze güldüm Mutlusun dediniz...
Herkese mutsuzluğunuzu gösterip üzdüler dediniz. Herkes değilim dediniz aslında bunu derken herkes olup gittiniz.


Çocuk gibiyim evet. Kalbim hala çocuk. Şekere kanıp mutlu olur. Küstüm denilince ağlayan bir kalp. Çünkü o kalp çocukluğunu yitirirse çok daha üzülecek, büyüyecek ve o saflık kalmayacak. Kalbime atılan her bir darbedir beni büyüten...
Elimde olmadan çocukluğum gidiyor... inat etsem de bırakmamakta o gitmekte ısrarcı. Çocukken yaraların sadece deri üstünde olduğunu sanırdım. Meğersem içimde merhemi olmayan yaralarda açılıyormuş.

Hep çocuk kalsam keşke;
Kalbim koşmaktan çarpsa
Gözyaşlarım Annem öptûğúnde kurusa
Arkadaşlarm sadece oyunda satsa !
Sadece kahkahalarimda boğulsam
Yaralarım sadece deri ustunde olsa
Annemin ôpucuğu merhemim olsa