Herşeyi ile sessizliği anlatıyordu şehir sana
Dört yanından saçlarına vuran ayışığı altında
Bir bilsen açılmayan kapıların ardında kalan sevincim
Hüzüne nasıl da acımasız saldırıyordu,
Sen,bu şehirde sevdasına zincirdin artık hiç hesapsızca
Yıllarca hiç ölmeyecekmiş gibi gelen ayaküstü hatıralarına,
Bense özlerdim seni büyüsü çözülen bir yürek gibi
Sorgulanmaları ustalıkla örtülen gecelerde,
Renkleri solan gözlerimin bekleyişleri gibi
İmagolojik başkaldırılarına mağlup binlerce nefes gibi
Özlerdim seni ey sevgili
Ve kimileri gülerken,kimileride giderken bu şehirden
Ve yüreğim sevdana iklimleri dize getirirken
Gecelerce elime kalem almadan metropol kuşatmalarında
Trajik bir hasrete kuşanarak beyaz sayfalardan kaçarcasına
Saydam bir nehirde yüzercesine özlem duyardım sana,
Sana biriktiremediğim sevinçlerimi anlatır,
Boyut değiştiren karışımlarda hüzünlerimi kırpardım
En şanslımız kim diye geçtiğim binlerce bakıştan
Ultramodern zamanların aldatan sevdalarına yakalanırdım
Yani yüreği sevdalım,
Bilmezsin sen,yarınlarına yüklendiğin umutlarınla
Mektupları okunmadan yırtılan ben,hep özledikçe seni
Bu şehirde deniz kokan saçlarından tanınırdım....