İslam, eşler arasında sevgi ve saygının varlığını önemseyen, bu duyguların sadece dünyevi değil, ebedi bir şekilde sürmesini isteyen bir inanç sistemidir. İslam’a göre, sevgi yalnızca Allah için olmalıdır, çünkü her şeyin sahibi ve her şeyin hakimi olan Allah’tır. Bu bağlamda, sevginin ölüme ve ayrılıklara rağmen kalıcı olmasını sağlamak amacıyla belirli kriterler ortaya koymuştur. Sevgi, Allah için olduğunda, kişi hem bu dünyada hem de ahirette Rabbine yakınlık kazanır.
Kur’an’da, erkeklerin birden fazla kadınla evlenmesine belirli koşullar altında müsaade edilmiştir. Bununla birlikte, bu durum zorunlu bir emir değil, sadece belirli şartlarla mümkün kılınan bir haktır. Nisa Suresi 3. ayetinde, yetimlerin haklarını koruyamayacaklarından korkan erkeklere birden fazla evlenme izni verilmiş, ancak bu iznin sadece adaletli bir şekilde uygulanabileceği vurgulanmıştır. Allah, erkeklerin eşleri arasında adaleti sağlamakta zorlanabileceklerini bildiği için, eşitlik sağlanamayacak durumlarda tek eşle evlenmeyi emretmiştir. Ayette şöyle buyrulmuştur: "Eğer adaleti gözetemeyeceğinizden korkarsanız, bir tek kadınla yahut sağ ellerinizin sahip olduklarıyla yetinin." Bu, birden fazla evlilik yapılması için bir zorunluluk değil, adaletli davranmak adına bir kolaylık olarak sunulmuştur. Dolayısıyla, erkeklerin ikinci ve üçüncü eşlerle evlenmeleri, sadece adaletli olabilecekleri durumlarda ve eşlerinin izniyle uygun görülür.
İslam, eşler arasında adaletli bir yaklaşımı emretse de, gerçek anlamda sevgiyi ve duygusal dengeyi tam anlamıyla sağlamanın çok zor olduğunu kabul eder. Nisa Suresi 129. ayetinde, "Tutkunluk derecesinde isteseniz de kadınlar arasında adaleti sağlamaya asla güç yetiremezsiniz." şeklinde bir açıklama yapılmıştır. Bu ayet, erkeklerin eşleri arasında duygusal eşitlik sağlama noktasında karşılaşacakları zorlukları dile getirmektedir. İslam, erkeklerin bu konuda gösterdiği çabayı takdir ederken, tamamen bir tarafa meyletmelerini yasaklamaktadır. Erkeklerin eşlerine karşı adaletli olmaları gerektiği belirtilmiş, bu adaletin sadece maddi değil, manevi yönden de sağlanması gerektiği vurgulanmıştır. Bununla birlikte, kadınların doğal kıskanma ve sahiplenme duyguları, bir erkeğin birden fazla kadınla evlenmesini, özellikle toplumda hoş karşılanmayan bir durum haline getirebilir.
İslam’da çok eşlilik, zorunlu bir uygulama ya da tavsiye edilen bir yaşam biçimi değildir. Ancak, bazı koşullar altında ve belirli bir adaletin sağlanması kaydıyla müsaade edilmiştir. Bir erkek, eşleri arasında adaletli bir yaklaşımı benimseyecekse ve her birine hak ettiği ilgiyi, sevgiyi ve bakımı gösterecekse, ikinci ve daha fazla evlilik mümkündür. Ancak bu, kadının rızasını gerektirmeyen bir durumdur. Hiçbir mümin, kızının ikinci, üçüncü veya dördüncü bir eş ile evlenmesini olgunlukla karşılamaz. Kadının kıskanma fıtratı ve babalık şefkati, çok eşliliğe karşı bir engel oluşturur. Kadınlar, kendilerinden önceki eşleriyle evlenen bir erkeği hoş karşılamak istemezler ve bu durum onların doğasında var olan bir olgudur. İslam, kadının rızasını almayı, evliliğin temel taşı olarak kabul etmiştir.
İslam’da çok eşlilik, zorunlu ya da tavsiye edilen bir durum değildir. Ancak bazı şartlar altında ve adaletin sağlanabileceği durumlarda bu müsaade edilmiştir. Eşler arasında eşitlik sağlamak son derece zorlu bir meseledir ve bu durum, birden fazla evliliği pratikte çoğu zaman imkansız hale getirir. İslam, çok eşliliği sadece adaletli olunabilecek koşullarda uygun görür ve eğer adalet sağlanamayacaksa, tek eşle evlenmek en doğru yol olarak kabul edilir. İslam’ın bu konuda verdiği öğütler, hem kadınların hem de erkeklerin adaletli ve insaflı olmalarını sağlamaya yöneliktir. Dolayısıyla, çok eşlilik konusu, kişisel ve toplumsal bağlamda dikkatlice ele alınması gereken bir mesele olup, her bireyin ve toplumun özel koşullarına göre farklılık gösterebilir.