Çevremde farkına varır, gözlerim ışıltılıdır, hayat doluyumdur bazen…
Kimi zaman yaşayan bir ölüyümdür, etrafını görmeyen ve sadece ayakları üstünde gezen…

Üç ay sürmez bende hiçbir mevsim. Her mevsimi aynı gün tekrar tekrar yaşarım… Kimi zaman neşeliyimdir, lakin; niçin güldüğüme, kendim bile şaşarım…

Kimi geceler hüzün kaplar ruhumu ve bedenimin her hücresine siner…
Kimi geceler ışıl ışıl kayan onlarca yıldız, su serpilmeyi bekleyen yüreğimde söner…

Kimi zaman etrafa güzel kokular saçan, yol kenarında ki bir iğde dalıyım…
Kimi zaman kendinden bile kaçan, dağ başını mekan tutmuş bakımsız bir çalıyım..

Kabıma sığamam, coşarım kimi zaman, şelale misali çağlarım…
Kaybederim, yorgun hissederim kendimi bazen, dokunsalar ağlarım…

Yolda rastlaşırız bazen bir tanıdıkla, selamlaşırız, kim di hatırlamam…
Kimi zaman üstüme üstüme gelir de dertler, aldırmam, tınmam…

Alıp başımı giderim bazen bir yerlere, sonra niye geldiğimi unuturum…
Kimi zaman içimde yanan ateşle, dokunduğum her şeyi kuruturum.

Çıldıracak olurum bazen, dolunca dert küpüm, sabır kutum…
Kimi zaman engin maviliklerde özgürce dolaşan yağmur yüklü bir bulutum…

Tez canlıysam, çabuksa ayaklarım, cömertse de elim…
Bazen konuşmak istesem de söyleyemem, tutulur dilim…

Mümtaz Beğen