Uzun zamandır eline almamıştı bu kitabı, neden birden okuma isteği duydu. Sessizliği koltuğunu parçalamıştı. İşten geldiğinde hazırladığı içkisi yalnızlığını ışıltılı bir kadehle selamlıyordu uzaktan. Herşeyini kaybetmişti, karşı koymaksızın olması daha bir sindirmişti omuzlarını. Kalakalmıştı! Oturmayıp da ne yapsındı?

    Kitap elindeydi, okşuyordu sırtını, O'nu özlemişti. Şansı geçmişte geçip gitmişti önünden.

    Kitabı açtı, ayıracı aldı. Sayfalar çokça zamandır öpüşüyordu üstelik. Işık sırtını sıvazlıyordu öykünün. Eli de zamanla sayfalarda dolaşmaya başladı, yine okuyası yoktu... Kitabı düşünmüyordu, onu hiç mi hiç iplemiyordu bile. Eli gölgede bir böcek gibiydi tüm sözcükleri değiştiriyordu. Elini izledi, böceği gözledi, kitabı kapattı, elini unuttu, böceği kurutmaya karar verdi...

1998
Sevil Pınar