Yalnızım evet doğru,
İçimdeki boşluğu kimseye tarif edemeyecek kadar,
Kimseyi gözüm görmeyecek kadar yalnızım.
Kalabalıklığa kıskançlığımdan daha da yalnızım şimdilerde...

Sen gittin...
Ondan mı çoğaldı yalnızlığım bu kadar bilmiyorum
Ama tüm sevdiklerim gidiyor son zamanlarda kalabalıklığımdan,
Daha çok hissediyorum yokluğunu, hissettiriyorlar.
Artık gelecekle ilgili hiçbir plan yapmıyorum içinde sen olan.
Planlarım kalabalıklığımla gömüldü yalnızlığa.
Zaman zaman çıkartıyorum toprağın altından seni ve hayallerimi.
Ama acı veriyor böceklenmiş ve yok olmaya yüz tutmuş bedenlerimizi görmek.
Ağlıyorum.

Sonra sana atıyorum bütün suçu,
Seni yargılıyor, sana lanetler yağdırıyorum,
Ama değiştiremiyorum sonucu.
Bedenlerimiz yine toprak altında ve yine yok ruhlarımız içinde.
Ölünün arkasından konuşmak ne kolay...