İKİ GÖKÇE ARASINDA KALMAK

(İsmimden nefret ettim, senden edemedim)


Saat sabahın 3'ü oldu. Hastanedeyiz küçücük bir sorun olmasına rağmen o
kadar çok endişeleniyorum ki senin için. Hemşireler gelip senin koluna
iğneleri sapladıkça benim canım acıyor senin yerine, bir yandan sana dokunan
hemşireleri kıskanıyorum gelip nabzını ölçüyorlar, kalbinin atışlarını
kontrol ediyorlar. Oysa ben attırırdım kalbini daha hızlı şimdi benim
dışımda bir gücün kalbinin hızını değiştirmesi beni kinlendiriyor. Seni,
bedeninden ve hemşirelerden kıskanıyorum. Canın acıyor, canım acıyor.

Tanrıya dua ediyorum bir an önce iyileşmen için biliyorum büyütülecek hiç
bir şey yok ama sana acı veren her şey bana da acı veriyor artık. İlaçların
etkisi bedeninde hükmetmeye başlıyor, sabahları yanımda uyanan gözlerin
uykuya mı ilaçlara mı bilinmez teslim oluyor rüyalara. Başucunda saatlerce
seni izliyorum haberin olmadan, az önce kıskandığım hemşirelerin şimdi
yanıma gelip bana 'seni gerçekten sevdiğimi anladıkları' gözleriyle
bakmaları kendimden utanmama neden oluyor. O kadar güzel uyuyorsun ki
gözlerim doluyor seni izlerken.


Sabaha az kaldı güneş doğmak üzere...
Her şeyi baştan düşünmek için o kadar çok vaktim var ki. En başından, sana
hayatımı sıfırlayıp gelişimden. Tam yalnızlığımla dolmuşken beni çekip
çıkartışından kalabalıklığa.
Bir şeyler çok değişti gibi geliyordu hep, kendime kızıyordum seni sıktığım
için, sende bana. Düşündükçe anlıyorum hep seni her geçen gün daha çok
sevmelerimdenmiş seni sıkmalarım. İlk mesajlaşmalarımız geliyor aklıma,
bugüne kadar hep karıştırmaktan korktuğum telefonunu alıyorum elime, kötü
bir niyetle değil, sana hissettiklerimi tekrar tekrar okumak istediğim için
açıyorum telefonu.
Nedensiz bir titreme geliyor vücuduma. Ellerim bedenim birden alev alev
yanmaya başlıyor.

Mesajlar
Gelen mesajlar
İşte benim mesajım
Benim için çok değerlisin her şeyin en güzeline layıksın seni
özlediiiiimmmm...
Heyecanla diğer mesaja bakıyorum benim ismim ama ben değilim.
Gökçe Gökçe Gökçe Gökçe ismim beynimde yankılanıyor.
Kendimle ismim arasında gidip geliyorum.


'Teşekkürler umarım sıkılmamışsındır.
23.nisan 2004 00;07
Beni düşünmediğini bildiğim halde huzurla uykuya daldığım gece.
Umarım sıkılmamışsındır.
Umarım
Umarım
Umarım
Umarım...


Artık canım daha çok acıyordu,
Tekrar aptal yerine konmak
Sil baştan yaşadıklarımı tekrar yaşamak
Sevdiğimi başka biriyle tekrar paylaşmak
Ve onu terk etme cesaretini kendimde bulamamak
Beni sevmemen değildi beni şu hastane odasında ağlatan,
Tekrar aptal yerine koymandı belki.
Ağlaya ağlaya hala gelip ateşin var mı diye bakışlarımdı adımdan nefret
edişlerim.
Kalan son güvenimi de sana verip şu kapıdan çıkıp gitmeyi neçok isterdim ama
Canın acıyordu ve canım acıyordu, canın çıksın deyip çıkıp gidemezdim şu
kapıdan değildi o kadar kolay.

Gökçe
Gökçe
Gökçe...
Ben miydim bu adın sahibi
Ben değilsem kimdi , benden başka sabahın saat 5'inde yanında bulunması
gereken.
Yanında olmam doğrumuydu.
Ben miydim burada olan...
Ben mi olmalıydım.
Yine kendi içimdeydi gidip gelişlerim.
Adımdan nefret etmiştim senden nefret edemeden...


Diğer Gökçe