/ Ayrılık yüzünden...
Acının yüzsüzlüğünden.../

Ellerinin dokusunu alan
Gözlerine alev sıçratan
Bir ayrılık olsun
Yaşadığın...
Diyebildiklerin,
Asla hissettiklerin kadar
Olamasın...

Yağmur toprağı
Toprak ağacı
Tanımazdan gelsin...

Göz göre göre
Denizi yaksın bir adam
Senden başkası görmesin...
Kimse yakalamasın...

Bir de üstüne,
En iyi bildiğin yollar
Adımlarına çatsın...
Sen sakın kaybolma...
-Umut var ya!

Ağıt-ertesi sabahlara uyan...
Gece ettiğin tüm dualar,
Gitmemiş ve başucunda
Seni bekliyor olsun...
Dostların görsün
Haline üzülsün:
“Akıl” desin...
Kilitle bakışlarını uzaklara
Sakın incinme...
Boncuklarını hapset
Düşürme yanaklarına
Zor da olsa gülümse:
Başını salla...
-Haklılar ya!

/Onlar haklı, aşk haksız...
Gözlerinden belli...
Tersi olsaydı,
Kırmızı, seni terkederdi.../

Dağlara git...
Yanında ne çaren
Ne tahammülün olsun...
Birden farkına var ki,
Sığındığın ağaç
Senden de yalnız olsun...
-Ağaç kadar olamaz mı insan?
Düşün... Düşün... Düşün...
Avunacak şeyler de bul tabii
Ne olursa olsun “insan” kalmak gibi...
Umut gelsin aklına
Toprağı avuçla...
-Yarına çıkacaksın ya!

Günlük telâşlarına dön sonra...
Hiçbir şey “beklemeden”
Kaç uykuya...
Biliyorsun zaten:
Acın senden evvel varır sabaha...

................

/ 'Küçük'bir şikayetti Tanrı’m:
Biliyorum, 'insan dayanmalı...'
Ama hastalık sancılı olunca
İlâç bari tatlı olmalı.../

Esra Güzelipek