SEN...

Kış ayı toprağın hasretle karı beklemesi gibiydi benim seni bekleyişim... Yine bir kış günüydü çünkü sıcacık yüreğime kar gibi yağdığın gün... Umutlarımı yitirdiğim bir gündü elime bir avuç umut bıraktığın gün... O gün yılın son rakamının değiştiği gün, yeniden hayata geldiğim gündü... Her doğan güneşle yeniden doğdum, her hücrem yenilendi... Gözlerim bonkörce mutluluk dağıttı her geçtiğim yere. Gözlerimin ışıltısıyla hatırlandım hep...

Nasıl da geçti günler... Geriye kalansa buram buram mutluluk kokan bir avuç fotoğraf. Keşke hayat makinası olsaydı fotoğraf makinası gibi. O kadar güzel anlar geçirdim ki seninle zamanı durdurmak istediğim... Ama zaman hep en mutlu anlarımda bana inat hızlanıyordu sanki. Şimdiyse alay edercesine yavaş akıyor. Yenilediğim tüm hücrelerimi acıya dayanmaya çalışırken tüketiyorum şimdi. Gözlerimdeki son ışığı da aldın götürdün. ysa o benim en değerli hazinemdi, en zor anımda hep içimdeki o ışıktı beni sıkıca tutan. Şimdiyse yüreğim can çekişiyor. Çelişkilerle dolu içim. Çözmeye çalıştıkça düğüm oluyorum. Elime ayağıma dolanıyor her şey...

Sonra senin benden daha kötü olduğunu duyuyorum. Her şeyimi bırakıp koşuyorum sana, o kadar tanınmaz halde buluyorum ki seni, gözlerin rehber oluyor sana ulaşabilmemiçin. Nasıl da başka bir insan olmuşsun, nasıl da kendine biçtiğin role bu kadar kaptırmışsın kendini. Gözlerime inanamıyorum ve ne kadar telaşlansam da bu panik halimi bastırarak yürğine inmeye çalışıyorum. Aradığımın orda olduğunu biliyorum. Hayat boyu hep kilitli tuttuğun yerin orası olduğu sadece bana verdiğin bir sır çünkü... Arada bir yüreğinin kapısını aralıyorum ama büyük bir korkyla hızlıca kapatıyorsun. Kendimi yaşama döndürmek için harcayacağım enerjiyi sana sunduğumu göremeyecek kadar buğulu gözlerin. Yüreğimin ne kadar büyük olduğunu algılayamıyacak kadar dolu yüreğin. Bak yine kar yağıyor ve aklımda yine sen... Yeni bir yılın geldiğini hiç bu kadar şiddetli hissetmemiştim.

Şimdiyse yeni bir yıla girerken kar gibi olmak tek dileğim!...