Sadece ramak kalmıştı evet bir parmak, veya oda yaktu sanırım. gözlerimin önünden geçtiğini gördüm merminin. Bilmem sen inanırmısın ama ben gördüm geçerken çıkardığı o sesi ve bana doğru gelen demirin soğuk yüzünü hissettim. yanındaki adam sessizce dinliyordu, ona nazaran gençti. bazen aklında ulan ammada sallıyor demesi geliyordu. ama çoğu zaman dinliyordu. ya hikmet dede hani sen atatürkle savaştınya. O zaman ne yapardın yani yüzbaşı falanmıydın? adam tekrar duraladı. karşısındaki adama yüzünü seçemez gibi suratına eğilerek nerdeyse öpecek gibi yaklaştı. adam rahatsız olmuştu. kalın şişe dipli gözlükleriyle daha yakınına girdi. Bak işte bu kadar yakındım ona kuzey cepesinde beraberdik, hatta o günden sonra bana madalya bile verdi. Normal erdim o zamanlar beni çavuş yapmıştı. o yüzden burdakiler bana hikmet çavuş derler. Adamın hiç inanacağı yoktu. zaten ne söylesede inanmayacaktı. hadi canım sende diyecekti ama yaşlı adamıda kırmak istemiyoyordu. hem öyle olsa burda ne işi vardı. Gider ankarada paşa olurdu. Ama anlattığına göre gurur meselesi yapmış savaş bitince karısının yanına dönmek istemiş. Burda önceden rum çokmuş hepsini öldürünce oda kahır etmiş dönmemiş. Ama o kadında çoçuğu olmamış karısı ölüncede biraz kafayı oynatmış. Ama oynattı deme sakın o günleri hala gün gün sayar. Hikmet çavuşa bakarak tekrar iç çekti adam ne olabilirdi. Daha devlet yardımı bile yoktu. Hem öyle olsa devlet kötü bir maaş bile bağlamazmıydı. atıyordu işte atıyoyrdu. meydan boştu oda bulduğu çoçuğa çoluğa sallıyordu. yanındaki adam hep böyle düşünmüştü gerçeğide zaten kimse bilmiyordu. Ama bir hayat yaşamıştı o belki büyük bir aşk belkide bir yıkım. belkide büyük bir başarı. Olması gerekeni olmayanla değerlendirmişti. sonuç ortadaydı herkes buğünüyle değerlendiriliyordu kim olursa olsun......
|
Söyleyeceklerim var!
Bu yazıda yazanlara katılıyor musunuz? Eklemek istediğiniz bir şey var mı? Katılmadığınız, beğenmediğiniz ya da düzeltilmesi gerekiyor diye düşündüğünüz bilgiler mi içeriyor?
Yazıları
yorumlayabilmek için üye olmalısınız. Neden mi? İnanıyoruz
ki, yüreklerini ve düşüncelerini çekinmeden okurlarına açan yazarlarımız,
yazıları hakkında fikir yürütenlerle istediklerinde diyaloğa geçebilmeliler.
Daha önceden kayıt olduysanız, burayı tıklayın.
|
İzEdebiyat yazarı olarak seçeceğiniz yazıları kendi kişisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluşturmak için burayı tıklayın.
Anasayfa
