Kendinde olmayaný verdiðin zaman sende kalanlarla yetinmek zorunda oluðun bir zamandaydýn daha býyýklarýn yeni terlemiþ. Bütün hormonlarýn üst düzeye çýkmýþ. Aþýlmamýþ bir düzlükte at koþturuyordun. Her þey senin içindi hayat bahçeler çiçekler bomboþ vadiler ve bir o kadarda güzel olan daðlarýn tepelerindeki o kuytu köþeler. Ama birgün acý gerçeði bilmeyerek yaþadýn. Sana verilenden baþka bir þey olmadýný aldýðýn her yenilgi karþýsýnda maðlup olarak, kafan egik kendine ayný sorularý sorarak karþýladýn. Nerdeydi neydi bunda suçum? Ama hep sordun sadece sormakla yetindin. Sana bir el dokunmasý bekledin yýllarca belki günlerce hayellerini kurdun. Üstündeki en güzel kýyafetinin içinde ta ceketinin en kuytu yerine diktiðin cebinde sakladýn küçük buruþmuþ ufak kaðýt parçasýna yazdýðýn sözleri. Sonra gerçek yüzüne bir tokat gibi yapýþtý. yalandý herþey boþ ve gereksiz.

Belkide çok karamsarýz deðilmi? Neden yaptýðýmýzý bilmeden ve niçin düþündüðümüzü bilemeden yaþýyoruz. Aslýnda cevap kimilerine göre çok basit. Acýkýyoruz; yemek yiyoruz. Çiþimiz geliyor;tuvalete gidiyoruz. istiyoruz veriyorlar. ve daha bir çoklarý, sence ne kadarý doðru bunlarýn anladýðýn zaman diliminde kaçta kaçýný doðru yaptýn. veya kendini sorðularken ne kadar dürüst oldun? Hep soru dimi yine soru. Bu sorularý sormakla geçeçek belkide bütün hayat. Ama yaþýn ilerledikçe anlýyorsun ve kendine yeniden dönmeye baþlýyorsun.

Belin büküldüðünde konuþurken kafan karýþmaya baþladýðýnda. Büyük bir yolun son çýkmazýna girdiðine emin olduðunda. Yaþamýn anlamýnýn büyük bir anlamsýzlýk olduðunu sanýyorsun. Soranlara söylüyorsun hep sanki büyük bir aðacýn etrafýný dolaþtým. Aðaç hep aynýydý sadece dallarýn kenarlarýndaki yapraklarý farklýydý. Bilmiyorum ne kadar sormak gerekiyor. Veya neyi anlamak gerekiyor. Büyük bir düþün en heyacanlý yerinde uyandýrýlmakmý? Yoksa hayattaki düþe bir son vermek mi? Mesala ben intihar edenleri çok cesaretli bulmuþumdur. Yaþým çok geçmiþ olabilir belki þimdi bakýyorum. Neyi neyle ve ne ölçüde yaptýn sen?