Ya İstiklal Ya Ölüm !

Demir kuşlar dolandığında semalarında,
Toprak, kardeş kanına doyduğunda,
Bir Mustafa doğacak, Anadolu'dan
Sarı saçlarıyla başak tarlarında güneş gibi parıldayan
Beton duvarlar arasında, sadece kendini unutmayan
Adamlar sardığında her bir şehri
Kerpiç evler artık eski fotoğraflarda kaldığında,
Sümüklü burun, yırtık çarık, masum bakan çocuklar
Açlığın sofrasına düştüğünde,
Bağları kimyasal mermiler işgal ettiğinde,
Efendi köylü, şehir kölesine döndüğünde,
Ağalar, beyler gariban kursağından doyduğunda
Hanımefendiler ekranlarda paranın malı olduğunda,
Çoğaldığında şükrü bilmeyen soysuzlar,
Bir Mustafa koşacak Anadolu'dan yarınlara
Mavi gözlerinde, cesur bakışlarıyla
Gençlik karanlık odalarda, kibrit ışığını aradığında
Elindeki kolayı, özündeki pekmeze değiştiğinde
Yabancı botu, tütün çiçeklerini ezdiğinde
Silindiğinde dağlardaki "ey vatan" yazısı
Türk'üm diyenler mutluluğu unuttuğunda
İhraç fikirlerden, milli oyunlar tezgâhlandığında
Memleketin cennet köşeleri, turist ayağına
peşkeş çekildiğinde
Kıçını, başını vitrinleyenler kutsal toprağıma girdiğinde
Demokrasi, özgürlük, İnsan hakkı bazılarının gülen maskesi olduğunda
Bir Mustafa duyulacak Anadolu'dan "artık uyanma vaktidir diyen"
Kadın vücutlu erkeksiler şehir eşkıyası olduğunda,
Cami cemaate, cemaat geçmiş günlere hasret kaldığında
Çocuklardan hırsız orduları kurulduğunda,
Adalet olduğunda, ali kıran baş kesen karanlık adamlar,
Katiller krallık kurduğunda, şehit kanları üstünde
Yalaka salyalarına, zem zem suyu gibi bakıldığında
Hainlerden kadı, şerefsizlerden mebus,
Onursuzlardan kahraman ilan olunduğunda
Sızlayan kemikler çatladığında, İslam’ın şartı sakal olduğunda
İşgalden, katliamdan, aç köpeklerden kapı komşun kalmadığında
Alkışlarla bir memleketi teslim etmeye kalkınca,
Nazlı Hilal'e ateş düşünce
Bin Mustafa kükreyecek Anadolu'dan
"Ya istiklal Ya ölüm ! " diye

(Öyle özledik ki seni, yeter artık bu hasret. Nerdesin, nerdesin....)