Anlamak Acıtır!...


Hristiyan ideasında insan günahkar doğar ve günahlarından arınmak için belli bir ahlakı ve doğmayı takip etmek tercihine er yada geç teslim olmak zorunda kalır.. yalnızlığını ve günahkarlığını atmak için.. İslami ve ya doğulu referanslarda tepkisel bir şekilde insana günah atfedilmez.. insan saftır belli bir yaşa kadar beyaz bir sayfa kadar temiz ve masumdur...etiği doğal hukuktur tanrı saflığı ruhunu ışımıştır.. ama referanslarından uzaklaştıkça kirlenir ve arınması gerekir er yada geç teslim olmak zorunda kalır..

Bu kültün ve takip ettiği silsilenin referansını dinden alsın almasın kendi etiğini içeren daha modern dogmatik formasyonlarda dahi aynı basamakları çıkması şaşırtıcıdır.. olayı dini referanslardan öte doğulu algısı olarak kabul etmek sanırım anlamamızı kolaylaştırır...

Doğulu bireyi idealize eden, edep veren kültürel ve ahlaki kodlar bu coğrafyada doğan her bireyin hayata belli bir yaşa kadar batılı hemcinslerinden daha siyah beyaz bakmasını ve güçlü ahlaki kodlarında ısrar etmesini şöyle yada böyle muhafazakarlaşmısını getirir..

Sağ - sol , islami - seküler , milliyetçi – global, realist – sürrealist bu ideallleştirmenın zaman zaman her cenahtan şoven hatta despotik yaklaşımlarla koşut götürülmesi olayı ironikleştirdiği ölçüde karmaşıklaştırır.. Doğuludan bu mantıkta mükemmel ideolog olur.. Ama bu yazı siyasi iddiadan öte çok daha yakın bir sorunu bireysel açmazları olan -mecazen borderline diyebileceğimiz- yaygın bir doğulu genç sorununu açmak için yukarıdaki girizgahı kullanmıştır. Yukarıdaki kodlarla yetişen gencin penceresinde;

Hayat bu ülkede müthiş zordur ve düşünceler henüz tedavülde değildir.. fakirdir.. arınma güncel genç jargonunda ‘steril kalma’ kaygısı yurdum gencine ya bohem bir entellektüel uğraş içinde hayal aleminde naif bir hayatı idame ettirme yada steril kalma kaygısı ve paranoyasında kendi sinir sistemini ve bireysel mutluluğunu allak bullak eden protest yaklaşımlara girme veya derviş gibi abayı sırtına vurup uzaklaşma arayışını getiririr... bu arayışları kuvveden fiile geçiren çok sayıda genç de mevcuttur bu iklimde aslında..

Bir de aptallaşanlar mevcuttur..anlamak istenmeyenler idrak fonksiyonunu körelterek toplumsal averaja tekabül etmek istemeyenler..kaçak güreşenler... zekasını aklının hizmetine sunmayanlar..aklını bohem meyhane köşelerinde meze yapan veya mistik dergahlarda duvara asanlar..etrafa şaşkın ve fransız bakanlar.. başedemeyeceği şeyleri anlamamaya çalışanlar... anlayıp kendini zavalllılaştırmak ve vasatlaştırmak istemeyenler...anlamaktan ve hissetmekten köşebucak kaçanlar ve yabancılaşanlar...ödlerini kopartan, kendi zekaları ve önceliklerinin kendi beyin keneleri olmasıdır..empatileridir..akıllarının duygularına zarar vermesidir..korkarlar..

Çünkü anlamak asimilasyonun ve kabullenmenin ilk basamağıdır... alışmak ve kaderine boyun eğmek, anlamanın tekamülü riskini getirir..denge oluşturulamayacak kadar zordur... hayata karşı kapasitelerine inat daha utangaç ve çekingendirler..teğet geçerler..bile bile ıskalarlar..sezmek anlamaktan daha anlamlıdır onlar için...

Bilge bir adam hayat mücadelesini piramite benzetmişti bir kerresinde.. tırmanmak müthiş zordur ama doruktan sonra basamakları inmek güleç bir ferahlık ve güven içinde yapılır..

Bu yolculukta ümidini yitirip arabesk bir boheme hapsolanlar patolojileriyle daha cesurların oksijen alanları olurlar..iyi yazarlar.. kaçarken en uzağa giden onlardır çünkü..onları okurken daha çok kendine acır insan..İntihar edenler, göçenler, müptelalar ve tembelleşenlerin öyküleri de yürek parçalar zaman zaman bu kategoride..

Ama doruğa ulaşanlar da olur.. hayata basmakalıbın ötesinde dervişce ve belki de münafıkca bakanlar... geç büyüyenler de olur...

Siz onları farkettiniz mi.. eğer bu yazıyı anlamayacak kadar cesursanız çevrenize bakın.. başarılarının sırrını idrak edemediğiniz insanlardır onlar.. belki takım elbise içindedirler belki şort giyerler... ama dert ortağınızdırlar daima... çevrenizde en sevdiğiniz dostlarınızın arasındadırlar çoğu zaman... komplekssiz barışık ve hislidirler... sizi dinlerken göz bebeğinize çok güçlü samimi ve ama çok kısacık bakarlar.. o kısacık anda içten gülümsemeleriyle kucaklarlar sizi..sevgi yaşatır onları...kendilerini ve mücadelelerini severler sizi severken...

Kendinden nefret batağına gömülen tanrısı fakirleşenlere de öğütleri vardır...

Ruhumuzu körpeleştiren doğulu felsefe ve algı biçimidir aslında..ve Tanrı gençlere en yaraşan duyguyu uzun bir ömür tepsisinde sunar...

Umudu.....