Alýþkanlýklarým benden daha yorgun, anýlar þimdi bir yýldýz kadar uzaklarda kaldý, önümden film þeridi gibi geçiyor. Þimdi yaþadýðým þehirden uzaktayým kýsa süreliðine,
Bu þekilde olmasý benim için daha iyi oldu… þehrin bunaltýcý havasýndan, gürültüsünden uzaktaydým dinlenmem için iyi bir zaman, düþünmek içinde…
Uzun zamandan beri film izlememiþtim, ev arkadaþým film CD’si almýþ ama ne yazik ki filmin yarýsýna bile varmadan uyuya kalmýþým… Hatýrladýðým sadece Jane Fonda, filmin bir yerinde bütün saçlarý havada meditasyon yapýyor olmasýydý, çok gülmüþtük komik bir görünümdü… Filmin adýný bile hatýrlamýyordum.
Sabah olmuþtu. Saatin, kulaklarýmý saðýr eden sesine raðmen kapatmaya üþeniyordum. Çok fazla uzakta deðildi aslýnda , sadece baþýmýn 10 cm ilerisindeydi. Bugünlerde tembelliðim üstümdeydi hiç birþey yapmak gelmiyordu içimden. Okuduðum kitaptan bile hiçbir þey anlamýyordum, kitabýn adý Madam Bovary, yazarý Gustave Flaubert kitapta anlatýlan ; Emma Bovary’nin trajik hayat hikayesi ve aþklarý…
XIX. yüzyýl Fransýz kadýnýn kýstýrýlmýþ hayatýný, evliliðinin insan doðasýna aykýrýlýðýný, toplumsal deðer ve yargýlarýný ve ahlak ölçülerinin riyarkarlýðýný ele alýyordu. Anladýðým kadarýyla öyleydi… Bir baþýný , bir sonunu, bir ortasýný hiç alýþkýn olmadýðým deðiþik bir stille, bu þekilde okumuþtum. Aslýnda anlatýmý güzeldi. Problem bendeydi galiba, ilerleyen günlerde yeniden okumaya çalýþacaðým. Ev arkadaþým (Nigar) vermiþti, okumam için… Zor bir dönem geçirmiþtim ve hala ayakta durabiliyordum, belki de tüm yaþadýklarým, benim güçlü olmamý saðladý yada olgunlaþmamý saðladý…
Anne ve babamýn düþünmeden vermiþ olduðu boþanma kararý beni ve kardeþimi oldukça yýpratmýþtý. Belki de içimdekileri kimseyle paylaþamadýðým için yazma gereði duymuþtum,(bir arkadaþýmýn tavsiyesiyle)…Aslýnda yazý yazmaktan nefret ederim anlatýmýn çok kötüdür. Bazý sözcüklerin ruhu vardýr, bazýlarýndaysa deðil ruh , harf bile bulunmaz. Benim yazdýklarým böyleydi iþte!
Zor bir dönem…
Bu zaman içerisinde okula nasýl devam etmiþtim bunu bile anlamýþ deðildim,
Hayat gerçekten süprizlerle doluydu. Kimi süprizler sevindirir, kimisi de þaþýrtýr. Sudan çýkmýþ balýða dönersin çýrpýnmaya baþlarsýn bir müddet sonra nefes alamazsýn ve yavaþ yavaþ ölmeye baþlarsýn. Biz çýrpýnýrken tekrar suya atlayabildik, kendi mücadelemizle…
Bir þeyler yaþandýkça anlam kazanmaya baþlýyordu, yaþadýklarýmýzdan ders alýyorduk yada yaptýðýmýz hatalarý fark ederek öðreniyorduk bir þekilde bilinç altýna yerleþiyordu tekrarlanmamasý için, !
Ýnsan bazý þeylere alýþamýyor, Tuhaf bir þey ama, kesinlikle alýþamadýðýmýzý düþündüðümüz þeylere kolay alýþýlýyor. Ölümüne katlanamadýðýmýzý düþündüðümüz birinin ardýndan, hiçbir þey olmamýþ gibi devam ediyoruz yaþamaya yaþam devam ediyor yani…
Ya da bu iliþki biterse ve asla sevemem dediysek, sanki mecburmuþuz gibi en olmadýk zamanda terk ediyor bizi sevgilimiz . Çöküyoruz, dibe vuruyoruz anýnda. Ama hayatýn garip bir kaldýrma kuvveti vardý , hiç farkýna varmadan yavaþ yavaþ çýkýyoruz , bir bakýyoruz taþ gibi hatunlarla yakýþýklý delikanlýlarda dolu etraf oha yani diyoruz, kendimi boþuna periþan etmiþim… (evli olmadan önce herþey toz pembe)
Evlilik böyle deðildi!
Evlilik sorumluluktu, mücadeleydi… fedakarlýktý, hastalýkta ve saðlýkta iyi günde kötü günde bir birine destek olmak deðil miydi? nikah memuru bu sorularý sorduðunda niye evet deniliyordu peki? (evet yada hayýr demek için nasýl olsa iki seçeneðin var düþünmek için, zaman da veriyorlar )
Bir þeyler eksikti hayatýmýzda, sevginin saygýnýn yerine sadece alýþkanlýklar gelmiþti. Bir müddet sonra böyle olmaya baþlýyordu… Söylenmemeye baþlayan aþk sözcükleri, unutulan bir çift söz , halk deyimiyle cicim aylarýnda mý kaldý bunlar? ( sonra ortaya çýkan gerçek yüzler ) Neydi evlilik?...
Evlilik , ( Yanlýzlýðý paylaþmak... benim kendi düþüncelerim )
Bir hayat arkadaþýn vardý, ayný yastýða baþ koyduðunuz yalnýzlýðý paylaþtýðýnýz… (bumburuþuk yaþlý ve yalnýz ölmekten iyidir…Sallanan sandalyenin diðerinde birileri oturmalý… )
Bir imza çoktan atýlmýþtý artýk! cesaretin varsa, sýkýldýysan bir müddet sonra boþana bilirsin (mümkünse çocuk olmadan olsun bütün bunlar…) Meþe ile Çýnar birbirlerinin gölgesinde büyümez zaten…
En önemlisi çocuk varsa, iþte o zaman Anne ve babaya ayrý ayrý görev düþüyordu …
Çünkü Anne-baba, çocuðunda ortaya çýkmayý bekleyen gizli yetenekleri fark edebilme ve açýða çýkarma gücüne sahiptir. Doðumundan geliþimine kadar, aldýðý eðitimine kadar onu yetiþtiren, doðruyu yanlýþý gösteren yine anne- babadýr. (çocuklar, büyüklerin aynasýdýr…)
Bugün düþünebildiðim tek insan kýz kardeþimdi. 15 yaþýnda ve yaþadýklarýndan en fazla etkilenen kiþiydi en kötüsü onun yanýnda deðildim her gün ayrý bir telefon görüþmesi ve ayný sorun… Neyse ki Bu konu kapanmýþtý, barýþmýþlardý. Bunlar bitmiþti artýk …
Ýyi ve güzel günler bizleri bekliyordu, yaþadýklarým sadece soðukkanlý olmamý saðlamýþtý buna mecburdum kardeþime destek olmalýydým…
Þu anda dokunsalar aðlarým… Ama bu sefer üzgün olduðum için deðil, mutlu olduðum için aðlarým…

02:35
16-Nisan-2005
Muðla