Aman efendim, başarı pahalı iştir. Hele söz konusu olan bir kadının kalbini kazanmaksa ateş pahası…
Ya evde beş karış suratla sizi bekleyen karınıza aldırmadan TV’nin karşısına geçecek , şöyle kanepeye uzanmış, maçı da açmış, günün yorgunluğunu atma pozisyonunu almışken, karınızın TV’nin önünden iki de bir geçmesine sinir olacaksınız…
“Oh çok şükür oturdu.” Diye sevinirken…
Bu sefer de konuşmaya başlayacak.
“Lamba yanmıyor…
Kapı hala gıcırdıyor.
Pazara niye gitmedin?..” gibi dırdırlarından usandıysanız. Kabahati biraz da kendinizde arayın.
Şu kadının kalbini bir feth etmeyi deneyin. O zaman göreceksiniz, eviniz nasıl şenlenecek? Eşiniz sizi nasıl memnun edecek? Hayat toz pembe olacak.
“Efendim, söyleyin bu iş nasıl olacak? Çabuk söyleyin!.. “ dediğinizi duyar gibiyim.
O zaman dinleyin;
* Kadınlar narin yaratıklardır, her daim ilgi beklerler. Bunun için bir çiçekçi ile anlaşıp her gün eşinize, üzerinde cicili-bicili laflar yazan bir gül göndermeniz iyi olur.
“Aman efendim, buna para mı dayanır? Biz milyarder miyiz? Acın yatıp, gücün kalkan insanlarız.” Diyorsanız.
Efendim, Pazar yerinde çiçek fideleri satılıyor. Cam güzelleri, göçmen çiçekleri, menekşeler…. Oradan bir çiçek fidesi satın alın. Saksı falan almanıza gerek yok. Eşiniz gerisini büyük bir zevkle yapacaktır. O çiçeğe her baktığında sizi hatırlayacak, konuya komşuya hava atacaktır.
“Bizim herif almış. Beni çok seviyor. Çiçekleri sevdiğimi nasıl da bilmiş! Çok da düşüncelidir.”
* Efendim, Sarraflar Çarşısı’ndan tek taş yüzük alıp götürmeniz de eşinizin ayağını yerden kesecektir. Akşama kadar hazırlamış olduğu şikâyet listesi, boğazında düğümlenecektir. Ağzından sadece:
“Canım! Seni çok seviyorum!” sözü çıkacaktır.
“Aman efendim ne yaptınız? Taksitlerden tek taş yüzüğe para mı kalıyor?” Diyorsanız. Alışveriş Merkezine uğrayın. Oradan bir süs eşyası alın. Eğer o da zor geliyorsa, şöyle kaldırımın kenarına park etmiş, seyyar satıcılardan boncuk bilezik, kolye alın götürün.
Efendim, bu kadın milleti incik boncuğa dayanamaz.
* Eee… Bir de yemeğe götürseniz hiç fena olmaz. Şöyle lüks bir lokanta da veye Restotant’ta mum ışıklarının altında göz göze diz dize yemek yeseniz… Sizin bir şey söylemenize gerek kalmaz, bütün güzel lafları yemek boyunca eşiniz size söyler merak etmeyin.
“Aman efendim; biz eve tavuk, et alamıyoruz. Siz lüks lokantada yemek diye tutturuyorsunuz.Biz öyle yerlerin önünden bile geçmeyiz.” Diyorsanız kolayı var; şöyle ekmek arası tavuk döner bir de cola alın. Elerinizle bir sofra hazırlayın. İki gönül bir olunca, yer sofrası bile lokanta olur.
* Efendim, kadın milleti en çok da aşklı, meşkli laflara, şiirlere bayılır. Tabii bunun için yazılmış kalın kalın ansiklopediler, şiir kitapları vardır. Şöyle tanıdık bir kırtasiye ye uğrayı verin.
“ Aman efendim sen ne diyorsun?!. Elalemi bana mı güldüreceksin.. Çocuklara lazım mış, desen olmaz. Öğretmen istemiş desen olmaz.” Diyorsanız.
Efendim, artık internet; dairede, işte, okulda, her köşe başında, her yerde var. Gidin bir İnternet Cafe ye bir masa açtır. Şiir sitelerinden, kısasından bir iki şiir ezberle…
“Aman efendim, bu yaştan sonra şiir mi ezberleyeceğiz?!. Nikahlı karı, kaçacak değil ya, evde oturuyor. Günüyse gidiyor. Pastasıysa yiyor. Sabah kahvaltı bile hazırlamıyor…” demeyin.
Siz benim dedikleri mi bir uygulayın.
Aman efendim. “Aman” demeyin.
Sonucu harika olacak.

Haziran 2005
Zeynep KÜÇÜK