ve beklenen an geldi

küçük çiselemeler yerini sakin ritimli bir Eylül yaðmuruna dönüþtürdü..


yaz bitti ve ardýndan gözyaþý dökecek bir an bile bulamadým. Ýçimde kalan yaþlarý kendi hazineme kattým týpký öncekiler gibi.
Gökler kadar güzel aðlayabileceðime inansaydým, hayatýmýn her günü aðlardým.
Oysa her bir kelime gibi söylenmemiþ, göz yaþlarým da saklanmýþ duruyor havasý alýnmýþ bir odada.

Konduramýyorum bu vedayý güneþe..
Yaðmur inerken üstümden aþaðý
Ýçimi ýslatamadýðýný fark ediyorum bir an.

Saçlarým , gözlerim, yüzüm ýslak.
kollarýma yapýþmýþ her bir damla.

Ama en çok onu özleyen yere ulaþamýyor.

Birisine dokunmak ile birisinin içine dokunmak ayný deðildir ya.
Bu yüzden her dokunuþ ayný deðil, her seviþme de…

Ýçinizi ýslatan ve ýsýtan þeyleri anlatmak tarifsiz kalýr bu yüzden.

Bu yüzden ben de…..