İzEdebiyat - Füsun - Aşıkın Gözü Körmüş

11 Ocak 2007
Aşıkın Gözü Körmüş
Füsun

Geri dönüp bakınca biz diye birşeyin olmamış olduğunu görmek ne acı. Ama hayat devam ediyor. Yaşamak ise yaşıyorum bende. Güneş görmeyen, sulanmayanbir çiçek ne kadar dayanabilirse o kadar dayanıyorum. Köklerim kurumadı hala... Bir yerlerde derinlerde hep bir ümidim vardı. Belki saçma ama vardı işte.Neden bu kadar yıkıldığımı önceleri anlayamamıştım. Ama sonra düşününce anladım ki insan çok güvenince böyle oluyormuş. Hiçbir şeyin artık eskisi gibi olması mümkün değil. Sen geri dönsen bile mümkün değil.

Hiçbirşeyi başaramadım. Geri dönüp bakınca biz diye birşeyin olmamış olduğunu görmek ne acı.
Ama hayat devam ediyor. Yaşamak ise yaşıyorum bende. Güneş görmeyen, sulanmayanbir çiçek ne kadar dayanabilirse o kadar dayanıyorum. Köklerim kurumadı hala...
Bir yerlerde derinlerde hep bir ümidim vardı. Belki saçma ama vardı işte.Neden bu kadar yıkıldığımı önceleri anlayamamıştım. Ama sonra düşününce anladım ki insan çok güvenince böyle oluyormuş. Hiçbir şeyin artık eskisi gibi olması mümkün değil. Sen geri dönsen bile mümkün değil.
Ben unutabilirmiyim söylediklerini? Sen unutabilirmisin söylediklerimi ? İmkansız artık herşey.
Eskidende imkansızmış ama ben farkedememişim. Seni sevmeye kendimi öyle kaptırmışım ki seninde beni sevdiğine öyle inanmışım ki gözlerim gerçekleri görememiş.
Gözlerim açıldığında ise gönül sarayımı sen çoktan yıkmıştın.
Bazen seni düşünüyorum.
Merak ediyorum.
Nasılsın, kimlerlesin, bensiz mutlumusun? Beni hiç hatırlıyormusun? Belki aptalca ama yine de seni özlüyorum.
Belki bunları duysan gülersin. Belki de hiç umursamazsın. Senin için ben diye biri yok artık değil mi?
Bunu nasıl başardın diye bazen düşünüyorum. Kendine ve bana nasıl böyle yalan söyleyebildiğini düşünüyorum.
Sonra boşver diyorum. O seni hiç aklına bile getirmiyordur. Hayatın tadını çıkartıyordur.
Doğru değilmi ? Bensiz artık daha mutlusun şimdi. Seninle gittiğimiz hiçbir yere gitmiyorum.
Seninle geçtiğimiz sokaklardan artık geçmemeye çalışıyorum. Sanki köşeyi dönsem karşıma çıkacaksın sanıyorum.
Bazen sesini duyuyormuşum gibi geliyor bana.
Aslında senden kaçarken seni arıyorum.
Belkide seni değil de bir zamanlar ki mutlu beni arıyorum. Kimbilir.
Dışardan bakıldığında hala güçlü görünüyorum. Umursamaz , tuttuğunu koparan, kendine güveni tam ve mutlu.
Kimsenin mutsuz olduğumu anlamasını istemedim. Sensiz yıkılışımı bilsinler istemedim.
Mutsuzluğumdan mutluluk çıkarsınlar istemedim.
Neler yaşadığımı nerden bileceksin? Neler hissettiğimi nasıl anlayacaksın?
Bazen dinlediğim bir şarkı bile seni hatırlatıyor. Şimdi radyoda Zeki Müren '' ben seni unutmak için sevmedim,gülmen ayrılık demekmiş bilmedim '' diye şarkısını okuyor. Biliyormusun bu şarkının sözleri sanki benim için yazılmış.
Doğru aşk bu mu? Sevda bu mu?
Galiba bu. Acı çekmek sevmenin sonu. İnanmanın, güvenmenin sonu bu işte.
Ama ben hep dürüst oldum hayatta. İnandığım şeylerin ardında durdum.Cesur oldum, hiç kaypak olmadım.
Senin gibi ikiyüzlü olmadım. YALAN SÖYLEMEDİM. Her yalan söyleyen aslında karşısındakinden önce kendini kandırır.
Bazı şeyleri kazanmak yıllar alır ve bazı şeyleri kaybetmek için an bile yeterlidir.
Keşke diyorum bazen keşke bu kadar kör olmasaydım, gerçekleri görebilseydim.
Aşkın gözü kördür derler ya aslında hiç de öyle değil.
Aşkın değil ama AŞIKIN gözü körmüş yaşayarak öğrendim.

YB=3 BB>