İzEdebiyat - Füsun - Bu Gün Sevgililer Günü

Bu gün sevgililer günü ve benim için hiç önemi yok. Bir zamanlar vardı ama o zamanlarda onun için önemi yoktu. Hatırlıyorum da böyle günlerin hiç önemi yok diyen sen vardın hayatımda. Böyle söylediğin için sana aldığım ilk hediyeyi verememiştim ve sonraki sevgililer günlerinde de hediye alamamıştım sana. Sen de zaten bana hiç almadın. Ama başka zaman hediye aldım sana sende bana... Benim için hiç önemi yoktu aslında hediyenin, sen yanımdaydın ya.... Gerisi hiç önemli değildi. Ama ne çok yanılmışım..... Bana getirdiğin en güzel gülleri hiç unutamadım. Nasıl unutabilirim ki. O gülleri getirdiğin gün ayrıldığımız gündü. Seni seviyorum ama ....... diye başlayan konuşmayı unutmam mümkün mü? O AMA her şeyin sonuydu , gittin ve şimdi başka biri var hayatında. Aşkımız o güller gibi soldu. Ama ben senden kalan o güllerden bir tane sakladım , hep saklayacağım. O gül bana aşkın ne boş, acı veren ve yalan olduğunu hatırlatıyor. Belki yanlış birini fazlaca sevdim ama bazen kendimi teselli etmek için diyorum ki, iyi ki sevmişim. Kaç insan bu dünyadan hiç sevmeden sevilmeden göçüp gidiyor.
Bu gün şu yazıyı yazarken ne düşünüyorum biliyor musun. Acaba bu gün ona da aynı şeyleri söyledin mi ve ondan da bir demet çiçeği esirgedin mi? Hiç sanmıyorum... Niye bilmiyorum, neydi bunlara sebep. Seni ne çok sevdiğimi biliyor musun deyişini, karşımda ağlayışını nasıl unutabilirim. Sonra ki zamanlarda yaşadıklarımı, bana yaşattığın acıları nasıl unutabilirim.
Aradan yıllar geçti. Ama ben hiç unutamadım. Kalbim kırılgan ve bir o kadar da nasır tuttu. Yalnızlık şarkısı artık hayatım. Ve acımı tarif edecek kelimeler yok dağarcığımda. Ve sensiz yıllarda neler yaşadım hiç bilmedin. Ne acı günümde yanımdaydın ne de yanımda olman bir şey ifade ederdi. Ne tuhaf değil mi. Oysa biz seninle gözlerimizle konuşurduk bir zamanlar. Artık her şey mazi oldu.
Bu yazıyı belki de yazmazdım ama bunca zaman sonra seni görmek beni biraz dağıttı yine. Anladım ki hiç bir şeyi unutamamışım. Sadece derinlerde bir yerlere itmişim yüzeye çıkmalarına engel olamıyorum. O kısacık an ne hissettin öğrenmek için neler vermezdim. O gözlerindeki acı ve pişmanlık mıydı? Belki ben öyle sandım öyle olmasını istedim belki de.... Ama yok yanılmadım eminim. O bir zamanlar güzel bakan gözlerinde hüzün vardı. Nasıl unuturum o delici bakışları ve sevdiğine nasıl baktığını o gözlerin bilmez miyim. O bakışlardan artık eser yok. Öylesine alışılmış , herkesin ki gibi bir evlilik işte seninkisi..... O tutku yok o aşk yok sıradan her şey. Belli o seni seviyor ama sen sevmesini beceremezsin, sevemezsin zaten. O ışık yok bakışlarında.
Beni bırakıp giderken, hiçbir zaman mutlu ve bir başkasına aşık olamıyasın diye dilemiştim. Dileğim gerçekleşmiş. İstesen de sevemezsin, kalbin yara dolu kalmış. Benim yaralı kalbimin yanında seninki de yitmiş gitmiş. Ne saçma deği lmi boşuna bizi katletmişsin. Kalpsiz biri olarak yaşıyorsun ve yaşıyacaksın.
Acı çok acı.... Dediğin gibi değilmiş değil mi? Gördün mü , evlenmek için sevmek gerekmiyor fikrin doğru değilmiş. Ama bu senin karakterin işte. Şimdi sadece sana acıyorum ve görüyorum ki o sevdiğim adamdan hiç iz yok sende.
SEN ve BEN yok belki artık ama SEN ve O olmayı da başaramamışsın.
Görüyorsun hayat insana ders veriyor. Ve insan birini ne kadar çok sevsede ah edince tuttuyormuş. Sevdiğinin ahını aldın ey eski sevgili. Hayat boyu sevgililer günü kutlama, bu sevgililer günü ve tüm sevgi günleri sana kutlu olmasın.
O günlerde kalbin sızlasın, vefasızlığın bir tokat gibi insin yüzüne ve ömrün boyunca acı sana arkadaş olsun.