Senin beni tanıdığın,
İlk günü hatırlar mısın?
Öylesine saf ve temiz,
Bir o kadarda, samimiydi.
Heyecanın tüm salkımları,
Bir buket sunarcasına,
Bana geliyordu!
O an sevgi ve şefkatin,
Beni kuşatmıştı,
Hatırlar mısın?
Seni gördüğüm an,
Hislerim,
Beni sarsıyordu,
İçimde yıllarca,
Saklayarak,
Beslediğim sevgim,
Sanki coştu,
Önünü alamıyordum,
Sana doğru akıyordu,
Seninle geçirdiğim her an,
Beni bahtiyar ediyordu.
Hayat, hiç durmuyor,
Aşkın sonu gelmiyor,
Kalbim seninle besleniyor,
Benim aşkım ve Selim,
Sensin bilesin,
Seninle geçirdiğim,
Onca yıllar, benim,
Hislerimi tümledi.
Ve hayata daha,
İçten bağlayarak,
Sorumluluk yükledi.
Ve mücehhez kıldı.
Dünü yaşarcasına,
Durmadı sürükledi,
Seninle bahtiyarım,
Gözüm başkasını,
Görmez bilesin.
Yaratana ne kadar,
Şükretsek azdır,
Bizlere ne kadar,
Nimetler nasip etti,
Bereketiyle,
Altı tane evlat verdi,
Muazzam bir sermaye,
Kendine kul,
Habibine ümmet,
Yetiştirebilmek,
Ne müthiş bir gaye...
Mustafa CİLASUN