Gün, dün ve bugün...
Gün, doğanı, göçeni, yaşayanı...
Dün, gizemlerde kalan yaşanmışları...
Yaşarken hayatı, anlamlı kılma çalışmaları...
Sevginin, sevgilinin anlam bütünlüğündedir...
Gönüllerde, neşet eden her şeyde sevgi aramak...
Sevgiye ve sevgiliye hasret kalmaktır...
Rahmeti Rahmandan uzaklaşma işaretleridir.
Sevgiden uzak kalmış bir gönül...
Nefsinde yaşadığın ateşi söndür...
Sevgi, sevgili, sevgilim teraneleri...
Kalbin değil, dilin adavetleridir...
Yaşanan bir aşkın muvazenesi,
Can, canan, mahrem muhayyileyi sidir.
Bilimin, etiketin, apoletin seçilen şivelerin...
Aşinalık yoluna dizilen şiir ve nağmelerin...
İhatasına muhatap olduk, zorunda kaldık...
Sevgilim, benim, mahremim, gönül dilim...
Retlerinde seni, anlamam derhal silkelerim.
Anlaşmak, kavuşmak, sevgili olmak…
Meğer ne kadar kolaymış, onu bulmak…
Tükenmeyen cazibeler yumağı bulunmak…
Gerçek sevgiliye, yaşarken hasret kalmak…
Eşimiz, refikamız, zevcemiz, sevgilimiz mi?
Sevgiliyse, hiddet, inat, tokat, sokak niye?
Mahrum etmek, geldiği eve göndermek…
Her zaman sevgili kalmayı başarmak…
Muhabbet ve şefkate kucak açmak…
Onların verildiği kaynağa bakmak…
Bizleri severken dahi maksuda götürür…

Mustafa Cilasun