Kimse anlamıyor mezarım hazır yıllardır
yüreğimde eski evlerin yandığını bilmiyorlar
çocukluğumdan telaşlıydım sonrası hikaye
dilime şiir düştüğünde anladım hakikati
yalnızlık varken beş para etmiyormuş aşk

sattım olmadı aldım olmadı çoğaldı azalmadı
bezirganlar çerçi toplar atlas kumaş geniş yayvan
mavi deniz lolipop şeker gırla hayat yüreğim dar
yağmur düşerken camına deniz gören evinin
öyle bir sallandı ki dünya içinde titreyen yüreğimin

biliyorum adım gibi seninde gamzelerin var
bu inadın yüzünden gülmüyor bana hayat
saklısı makbuldür en acıyan yanlarında gülün
zannediyorum ki böyle bir ilk bahar sabahında
bir yürekten diğerine geçerken gelecek ölüm

ruhumun gölgesinde duvar ısıtan mumun alevi
seyrine daldığım can evimin orta yerinde
aklımı rüzgara kaptırmış kader diyip geçerken
titremelerime havadan atladı kaçınca kantarın topuzu
düşünemedim kalkmayı oturduğum yerden üşüdüm

al diyor başını çek git bu dünyadan
topla tasını tarağını ne varın vardı da ne yokun yok
uzanan ellerime boşluğu dolduran Rab
toplasan şiirlerimi eni konu üç beş kitap
sığar sığmaz bilir bilmez hayallerini sınıyorsun


bunca günü geceye devşirdin de ne geçti eline
anca bir mazlumun aynalarını kırıyorsun