Eðer gidiþinin bahanesine sýðýnýp dönmeyeceksen
meramýný anlatamamýþ bu bedeviye tek bir þans ver
çünkü denizin bu iþte ahý martýlarýn alacaðý
dahasý çürümüþ cesetlerin üzerinde biten ayrýk otlarý gibi
aylardýr yolup yolup yol kenarýna atmaya çalýþtýðýn
ve sol mememin altýnda senin için sakladýðým çiçekler var
susuzluktan deðilse de yalnýzlýktan kurumasýnlar

evler deðiþiyor sen gittin sanýyorsun kimden kime
malum en çok yollar aldatýyor sevdalýlarý bakýyorlar avuçlarý boþ
oysa ayný gökyüzü ayný hava kurumuþ otlar
nasibe bakmalý insan aþk bahanesiz olmalý hadisesiz olmalý
gördüydün görmediydin ne çýkar söyledim sana benden haberin var
hani teknede üç kiþi inadýna kýzýlcýk þarabý içiriyorlardý da
hayat bindikçe omuzlarýna biri bütün rüzgarlar gençtir demiþti

hasret ayný tavan arasý loþluðunda ayrý çatýlý evlerin
ahþap gýcýrtýlarýndan ürktüðün gecelerde vuracak yüreðini
kapý aralýðýndan sofaya doðru ilerleyen yol kurtuluþun olacak
ikinci en çok bunu seveceksin birincisi illaki yüreðinde
sanacaksýn ki hep oradan ben girivereceðim içeri
oysa uzaklýðý düþündüðünde kýrýlýr ceviz aðacýnýn dallarý
git artýk zapt edilmiþ kalelerin zapt edilememiþ kadýný

ne çok biriktirmiþim senden aldýklarýmý satmak lazýmmýþ
bunca yazarým onca sen varsýn içinde hala tükenmemekte ýsrarcýsýn
düþünüyor da her kelime sonrasý bir baþka hikayeye uzanýyorum
eski sandýk cilalý cumbalý evler çocukluðun kör kirpisine inat
genç kýzlýðýna inkarcý bakan bütün o allý güllü macunlarý
silip attým artýk hafýzamdan varýný da yoðunu da sen dinlemedim san
þimdi cancaðýzým içime sinmeyen bir veda ile bu cehennem sýcaklarýnda
istikbale dair inatla tutunduðum masum aþkýmýz ile o muhteþem gülüþün var