Ah güzel kuş,
Elbette haklısın…
Sevgi noksanlaştı…
Mana kalıplaştı…
Güven uzaklaştı…
Gezdiğin diyarlar,
Semada ki bulutlar,
Eşlik eden rüzgârlar,
Selam veren uçaklar,
Seni asla ürkütmüyor…
Sen, insana hasretsin…
Artık şartlar değişti…
Sevap hasleti gitti…
Hayvan sevgisi bitti…
Zişanın tavsiyesi yitti…
Sen elbette haklısın…
Oysaki ecdat ne yaptı,
Seni saraylarda ağırladı…
Estetik yuvalar yaptı…
Seni gıdasız bırakmadı…
Ah nazım, güzel sevdam,
Sen aşkla şakıyansın…
Sen aşksız yapamazsın…
Neyleyim kime gideyim,
Hangi dilbere söyleyeyim…
Sen hiç değilse uçuyorsun…
Ben sevgiliye, sen sevgiye,
Hasretsin biliyorum, sabret…
Elbet bir gün kader gülecek…
Nesil anlayacak her an seni…
Yürekler bırakacak sevgisini…
Sen mahzun olma güzel kuş…
Beni kim bulacak, solacak,
Kahrımla buharlaşacak,
Senin sevginle manalaşacak…