Esinti,
Azalan saçlarımı,
Yokluyor, bozuyor,
Sessizliğin enginliğinde,
Baktığım denizin eşiğinde…
Dalgaların nağmesi, uğulduyor…
Gizeminde ki haşyet,
Anı, geçen zamanı yaşatıyordu.
O an ve duran zamanda,
İlk hatırladığım,
Kalbimle yaşadığım girdaptı…
Çaresizdim,
Gönlüm akıyor, durmuyordu…
Mana ahengi bulduğu güzellik,
Vazgeçilmeziydi…
Ona vurgundu, âşıktı…
Güzel bir kızın,
Veyahut gülün,
Tüm hazzını onunla,
Mana ahengini yaşıyordum…
Hasretim onaydı…
Bir kelam etmek meramımdı…
Onun manasında kaybolmaktı…
Dağılan saçlarım,
Hücrelerimin tükenmesiydi…
Gözlerimde azalan fer,
Arzı mekânımın daralmasıydı…
Hafıza kayıtlarım,
Fütursuzca yaşadığım bir hayattı…
Mana nerdeydi,
Keyfiyet yerindeydi, nefis illetti…
Bilinmeyenler,
Her zaman tahakküm etti, acımadı…
Naçar bıraktı,
Mana her zaman uzaklardaydı…
Oysa hep yanımızdaydı,
Gözlerim kapalıydı,
Kalbim kararmıştı, ışık çaresizdi…
Bir musibet,
Onu öyle bir silkeledi ki, mana…
Aşikâr olarak karşımda bir yakuttu…
İşte sevdam bu,
Arandığım saf su,
Edebin derinliği,
Adabın güzelliği,
Bir kızın naifliği,
Abitlerin Hilmi,
Velinin himmeti,
Delinin haşyeti,
Meczubun gaibiydi…