Korkumu son kez yenmiştim.
Öyle olmalıydı, inanıyordum.
Artık, onu sevmeyecektim.
Pek çok, acıyı çekmiştim.
Kimseye de, söyleyemedim.
Kendi içimde, hep gezdim.
Hislerin sarsıntısı atlattım.
Kalbimi, vakfedecektim.
Diyarı terk etmeliydim.
Hatırlamak istemediğim,
Sevilmeyi hak etmediğim.
Hor ve hakir görüldüğüm.
Bir kez, merak edilmediğim,
Yüreğimde, sır sakladığım.
Sevdamı, görmemeliydim.
Hatırlamak, istemeyeceğim.
Kalbimde onu sileceğim.
Bu duyguları, yaşıyordum.
Yüküm, hep kahır doluydu.
Ahım, makûs talihimeydi.
Vahım, sevgiye hasretimdi.
Artık, duygularım yormuştu.
Soluk almamı, yasaklamıştı.
Kendi âleminde, seyre dalmıştı.
Kalbim şimdi, çaresiz kararmıştı.
Tekliyordu, çok yavaş atıyordu,
Kurtulamamıştı, onu arıyordu,
Her yere, zerreye, katreye, kere,
Onun izlerini arıyor, bakıyordu.
Silmeyi başaramıyordu, hüzündü.
Yüreğimde büyüttüğü, gülüydü…