Yüreğim çaresizliği yaşarken,
Tenimi, lekelemeden derinden
Ilık bir kan akıyordu…
Akan kan, yüreğimden sızan,
Hüsranın dinmeyen acısıydı…
Yapılacak hiç bir şey kalmamıştı.
Elden gelen ve bilinen her gayret,
Esirgenmemişti. Açıkça gösterildi,
Ondan asla, gizlenmemişti.
Beyhude bir sevdanın, ayak sesleri
Çok uzaklardan duyulmuştu artık,
Hatta biraz sertçe uyarılmıştı.
Ancak gönüldü bu, ne yapılırdı?
Asla bir şey yapılamıyordu.
Kan akardı, yara kanardı.
O kaçardı. Aslında haklıydı…
Kendi dünyasında bir denkliği,
Bulamıyordu. Nihayet diliyordu…
Suçlayamıyordum…
Ona kızamıyordum…
Yarama bakıyordum…
Sadece yakınıyorum…
Kendi halindeydi. Yoğunluğu bir dertti.
Şendi, neşeliydi. Bir sanat düşkünüydü.
Başarı konusunda ilerdeydi.
Mana noktasında, seviyesi yüksekti.
Halis bir buketti. Alımlıydı.
Artık bir kilosu yoktu. Bakımlıydı.
Seçiciği çok önemliydi. Duygusaldı.
Gecelerin sessizliğinde, aldığı her nefeste,
Ve aheste, aheste, sırrını serdediyordu.
Hayalin gölgesinde gezinirdi. İdealisti.
Bir dava insanıydı. Azme çok sarılmıştı.
Her insan gibi, masumluğun arifesinde,
Aşka kapı aralamıştı.
Onu tanımış, ulaşmıştı.
Şair ruhluydu. Kitap kurduydu.
Merakın serinliğinde,
Kimseye ses etmeden, gezerdi.
Bazen ummadığı iltifat,
Bir vakarla, hemen salınırdı.
Tevazuu, başvuru membaıydı.
Gizliliği severdi. Özele metfundu.
Tefekkürü severdi.
Bilinmeyenlerde sarsılırdı.
Böyle biriydi, satırlarda bulduğum,
Ahengiyle meşke daldığım,
Solmayan bir orkideydi.