Soluğun her katresinde
Tenimi okşayan zayıf bir esinti
Zaman çarkından
Estanteneler sunmaya başlamıştı
Yolun bitmesine ramak kala
Düşünceler peşimi bırakmayandı
Nereye diye soruyordu
Kalan mecalsiz her bir nefes
Nihayetin yaklaştığını söylüyordu
Kanamayan bir yarayı,
Deva bulamayan her organı
Kalan birkaç saç telleri
Fersiz bakan gözleri
Terk edilen zavallı bir kalbi
Tükenen sinede ki tahammülü
Biliyordu zamanın geldiğini
Aşka hasret yüreğimi silerek
Söylüyordu buraya kadar diyordu
Her güzelliğin tendeki benliğin
Senden uzaklaşan her saadetin
Hazinliğini el sallayarak gösteriyordu
Aşkı yaşayan şanslıları
Her yaşadığını aşk sananları
Sevginin bulunmadığı tamahkârlığı
Sessizce sineme zerk ediyordu
Ama ben aşka hasretim sinem
Feryat ediyor mühlet istiyordu
Zamanın ne getireceği bilinmez
Diyordu öyle söylüyordu çaresizdim
Teslim olmak zorundaydım aşka
Hasret kalacaktım onsuz yatacaktım