Gönlüm sensizliği yaşarken
Hicranın buzulları eriyordu
Güneş olmasa da serinliyordum
Yoktu ki bir martı
Senden bir haber getirsin
Turnaların göçü görünmüyordu
Leylekler de kayıplara karıştı
Çaresizdim bir umut adına
Kartpostallara baktım
Her birinde
Senden bir iz var mı diye
Saatlerce arıyordum
Biz zamanlar gelen
Beklemediğim anlarda
Sevincimi getirenler gibi
Artık onlarda seninle
Kaybolan hatıralardı
Eriyen buzlar artık
Kapıya dayanmıştı
Gözlerimden sessizce
Aynı senin derinliğinde
Boşalırken dayanamıyordum
Sensizliğin acısını
Bir başkasının yaşamasını
Asla istemiyordum
Sen kaybolsan da
Adın anın hep vardı