"TBMM Plan ve Bütçe Komisyonunda, 17 ilde üniversite kurulmasını öngören kanun tasarısı kabul edildi.

AK Parti Afyonkarahisar Milletvekili Sait Açba'nın başkanlığında toplanan Komisyon, Karaman, Ağrı, Sinop, Siirt, Nevşehir, Karabük, Kilis, Çankırı, Artvin, Bilecik, Bitlis, Kırklareli, Osmaniye, Bingöl, Muş, Mardin ve Batman'da üniversite kurulmasına ilişkin tasarıyı kabul etti."*

17 il arasında Hakkari yok!

İyi ki de yok!

Hakkari de bu iller arasında olabilirdi. Açılması veya açılmaması durumunun artı ve eksileri tabi ki var. Ancak kefede eksiler o kadar ağır basıyor ki artılara değinmeye gerek bile bırakmıyor.

Akademik hayat, sosyal hayat ve iş hayatını düşündüğümüz zaman ağır basan kefeyi daha iyi anlayacağız.

Bugün köklü ve bunlara yakın üniversitelerde bile öğretim üyesi sıkıntısı çekilirken Hakkari'de açılacak bir üniversitede kaç tane prof. olur ya da olur mu veya derslere asistanlar mı girer belli değil. Ya da liselerin bir benzeri mi olur? Yani X asistanı Y dersine girer mi acaba? Ya da üniversiteye kalıcı bir rektör bulunabilir mi yoksa durum Adıyaman Üniversitesi'ne mi döner?

17 ilde açılacak üniversitelerin önümüzdeki sene ve müteakip senelerdeki durumuna bakarsanız bu yazının içeriği daha net anlaşılacaktır. Yazının içeriğinin önümüzdeki birkaç yılda değil de hemen şimdi daha anlaşılır olması için önümüzde bir yol var aslında.

İsterseniz geçtiğimiz bir iki yılda açılan üniversitelere bir göz atalım. Halen çok taze bir haber var. Geçen yıl kurulan 15 üniversite "bilimsel çalışkanlık" sıralamasında son sıralarda yer aldı. Hatta aralarında 137 öğretim üyesinin bulunduğu Namık Kemal Üniversitesi'nden tek makale bile çıkmadı. Söz konusu üniversitelerdeki hocaların ya çok sıkıntısı var ve bilimden ellerini eteklerini çekmiş durumdalar ya da akla ilk gelen ama doğru olmasını hiç de ümit etmediğimiz bir başka varsayım: Acaba yazabilecek yeterlikleri yok mu? Bilimsel makale bu kadar önemli bir şey midir peki? Halk diliyle konuşacak olursak eğer, bir makale yazmaktan aciz motivasyona veya imkansızlıklara sahip bir öğretim üyesinden ne beklersin?

Bunun yanısıra geçen sene açılan üniversitelerin ve önceden beri mevcut bazı üniversiteleirn sahip olmadığı ve uzunca bir süre daha olamayacağı (belki de hiç) sosyal imkanlar olayın bir başka "bir dokun bin ah işit" boyutudur. Sosyal imkanların yeterli bir seviyede olmaması durumu üniversite gençliğini oldukça geriletici, potansiyellerini gerçekleştirmelerinin önüne set çekici büyük bir engeldir. Böyle bir altyapıdan yoksun illerde böylesine bir sorumluluğun / sorumsuzluğun altına girmek pek vicdani bir durum değil. Sosyal imkanların sinemaya indirgenmemesi büyük önem taşımakta tabi burada.

Bir başka önemli nokta: Dışarıda üniversite okumak, Hakkari'den çıkıp kalıpları kırıp kazanımlarını Hakkari'ye, insanlığa kanalize etme şansı veriyorken dışarıya açılan bazı gençlerimizin - özellikle kızlarımızın - Hakkari'de zaten üniversite var diye oraya kısılması ilerisi için oldukça düşündürücü sonuçlar doğuracaktır.

Söylenecek çok şey var ama geçelim iş hayatına.

Ekmek artık bırakın aslanın ağzını, midesinde bile değil. Ancak yaşam koşulları o kadar güç ki herkes büyük bir yanılsama ile aslanın midesinde sanıyor. Bugün KPSS'yle atanabilmek Guinness'e girmekle eşdeğer. Ya da özellikle büyük şehirlerdekiler için iş mülakatlarından işi kapar bir şekilde çıkmak çok zor. Hatta bırakın işe girmeyi, iş mülakatlarına çağrılıyor olmak bile çok zor.

Kriterler iyi bir üniversite, bir veya tercihen iki yabancı dil, öğrencilik yaşamında staj - iş deneyimleri vs. Tabi bunlar için adı konmasa bile önkoşul iyi bir üniversitede okumak. Okumakta olduğunuz bölümü hangi üniversitede okuduğunuz oldukça önem arz ediyor. Çoğu iş başvurusunda sizden önce bölümünüz, özellikle de üniversiteniz sizden önce kapıdan girmekte ya da girememekte. Durum böyleyken nitelik ve altyapı bakımından oldukça geride olacağı kesin bir üniversitede yetişen ve büyük çoğunluğunu Hakkari'lilerin oluşturacağı üniversite bizim için bir kazanç değil kayıptır. Diyelim ki Hakkari'de okuyanlar zaten orada çalışacaklar, büyük şehirlere gitmeyecekler diye bir varsayımımız var. Peki doğru düzgün yetişememiş bir gençliğin Hakkari'ye ne katmasını bekleyeceğiz?

Bütün bu yazdıklarıma ek olarak bir şey var ki bilinçdışı bir şekilde bize kanmayın yalanlara diyor.

"Başbakan'ın Sözü Fırsattır" başlığı ile 31 Mart 2007'de yuksekovahaber'de yayınlanan haber sizce hangi başlık altındaydı?

Hemen cevap vereyim: "Politika!"

Politika ve eğitim birbirlerini dışlayıcı şeyler değil tabi ki. Pek çok ilişkili oldukları noktalar var. Ancak bu haberin "Eğitim" değil de "Politika" başlığı altında verilmesi belki de farkında olunmayan bir şekilde olayın eğitimle ilişkisinin pek de olmadığını göstermekte.

Görünen o ki bu yalnızca bir siyasettir ve bazen "oyalama" içeren siyasetin bir bazen anını yaşamaktayız ya da söz konusu 17 ilin çoğu bizzat yaşamakta desek daha doğru olabilir. Diğer illeri incelediğimiz zaman içlerinden üniversite açılabilecek iller tabi ki var; ama çoğu bu yazdıklarım ışığında bir oyalamadan ibarettir ve bana kalırsa durumdan çok da hoşnut olmamaları / olmamamız gerekmektedir.

Hakkari olarak bizim ihtiyaç hiyerarşisine göre ihtiyacımız üniversite değil, mevcut eğitim olanaklarının iyileştirilmesidir. İlköğretim ve liselerimizin güçlendirilmesi ve daha donanımlı bireyler olarak yetişiyor olmamızdır önemli olan. Yoksa mevcut sorunlarımıza bir de üniversitemizi katmaya hiç mi hiç lüzum yok.

Ben milletvekili olsam ne yapardım? Önce kaba inşaatı bitirir daha sonra ince sıvaya geçerdim. Ama sanırım insanları zayıf noktalarından vurmakla politikacı olunuyor. Ne zaman ki zayıf noktaların zayıf nokta olduğu zayıf noktalara sahip kişilerce görülür o zaman düzlüğe çıkarız. Böyle olduğu için de insanımızın zayıf noktalarını anlatmalı ve bunları güçlendirecek şeyler üretmeliyiz. Ancak o zaman politika nicelik ve nitelik bakımından daha ileri şeyler üretmeye endeksli ilerleyecek.