" Alný öpülesi kadýn’a.... “

Þehrimin üzerine perdelenirken akþam,
Kapýda dibi tutmuþ bir gece karþýlýyor beni.
Beni bekleyen dört duvar yalnýzlýðý…
Ve kýrýk aynalarda,
Ýpini çeken yarým cümlelik adam...
Ve yüreðimde içten ice kanayan sensizlik…
Gayri sen yoksun dudaklarýmda…
Yitip gidiyorum ucu ateþe verilmiþ “ sel “ gibi..
Eksiliyorum ipi kopmuþ bir “ gün “ gibi..
Gayri sen yoksun satýrlarýmda…
Yusuf’un ayak dibinde,
Dibi kör kuyulardayým / sana geç kalmýþlýðýmý vurmaktayým..
Gayri sen yoksun gözyaþlarýmda..
Eyyub’un dilsiz yüreðinde,
Tuz basýlmýþ yaralarýndayým / dua dua “ sana “ kanamaktayým..

Yoksun be alný öpülesi kadýn…
Acýlarým kanarken yoksun…
Adýnýn altý harfini mühürlediðin dudaklarýmda,
Sensizliðin kelimeleri yanmakta…
Gayri sen yoksun ayak uçlarýmda…
Þakaðýndayým sensiz zamanlarýmýn..
Ýnfazýndayým senli varlýðýmýn..
Kiracýsýyken dünyevi menzilin,
Sensizliði dayayýp yüreðime
Tek kurþunla kendimi vurmaktayým..
Sen yoksun tuza bandýrýlmýþ acýlarýmda…
Sensizlikte bir yanýmda,
Ýçimde seni öldürmemin hükmü verilirken,
Bir yanýmda,
Bensiz varlýðýnda “sensiz “yaþamanýn ödülü
Yaralý göðsümde paslanmakta
Gayri sen yoksun tozlu yollarýmda…
Ait olduðum karanlýklara gidiyorum
Kenarý ateþe verilmiþ bir mektup gibi.
Ve sen yoksundur gayri.
Baktýðým her kadýnda,
Kendimi “sana “ intihar ediyorum…
Ve sensizliðin düðümü boynuma geçirirken
Sen’li cümleleri þakaðýndan vurup
Sana yenilmiþliðimi ilan ediyorum…


Sen yoksun…
Yokluðunda seni yaþatma çabasýndayken
Altý kelimelik adýn sökülüyor dudaklarýmdan..
Ve akýp gitmiþ bir " sel " gibi süzülüyorum kilsiz topraklara.
Ýnce tesbih taneleri gibi savruluyorum ayak uçlarýna.
Sen " bensiz " Cennet bahçelerinde yürürken,
Ben yaþanýp bitmiþ bir " gün " gibi düþüyorum hatýralara.
Oysa...
Oysa sen olsan yanýmda taþlarý yastýk bilirdim..
Varlýðýnda bir dilim ekmeði bile bereket bilirdim...

Ey alný öpülesi kadýn,
Gelmeyeceksin biliyorum..
Gel(me) ne olur..
Acýlarýmla kanamasýn yüreðin..
Gel(me ) sakýn…
Gözyaþlarýmla ýslanmasýn gözlerin…
Var git sevgili…
Mutluluklar senin olsun…
Acýlarýn ise benim….
Boþver aldýrma sen bana..
Ben senin acýlarýna kefilim sevgili…
Yokluðumda mutlu olacaksan,
Bensiz gölgelerden Cennete varacaksan
Var git sevgili..
Adým dudaklarýnda anýlmasýn..
Git hadi sevgili...
Giderken de kapýyý üzerime kilitle...
Yüreðimin anahtarý yanýna almayý unutma sevgili..
Ardýnda bakmadan git sevgili….
Yokluðun benim olsun…
Kopar sancaðýný son kalesi düþmüþ zaferlerimden…
Kanatlan artýk düþlerine yaralý yüreðimden..
Ben ki; yarým cümlelik adamým…
Býrak tamamlanmasýn varlýðým senle…
Ben ki; hayat mektebinde,
“ Aþktan “ bütünlemeye kalan talebeyim..
Ben ki; sensizlikte “ yalnýzlýðýna “ gebeyim..
Aldýrma gözlerimden düþen ýslak pýnarlara..
Yüreðimden yüreðini al da git..
Beni “ bana “ býrak sevgili…
Bana vaat edilen mutluluklarým sende,
Günahlarýn ise bende kalsýn...
Hadi topla cümlelerini dudaklarýmdan..
Topla gülüþlerini tuza bandýrýlmýþ yaralarýmdan….
Bana tozlu yollar yakýþýr sevgili..
Sana ise Cennet...
Sana ait hiçbir þey kalmasýn gayri..
Sadece bir kadýný varlýðýnda deðil de,
Yokluðunda yaþatma onuru kalsýn bana…

“ Ey yüreði öpülecek kadýn;
Yokluðum, mutluluðun olsun “

---- Yarým cümlelik adam’dan “ alný öpülecek kadýn’a -----

3 / Mayýs / 2007 22 41

Ýsmail Sarýgene