İLK YAZ SEVİNÇLERİNİ ÇOCUKLUĞUNA VER ARTIK .BAK EŞİTLENDİ AYRILIK VE ÖLÜM…


Yarısı çocuk yüzümün…
Masum,yalnız ve hayat dolu…
YARISI ÇİZDİĞİ HAYATTA ALABİLDİĞİNE KARANLIK...

Gecenin sessizliğini rüzgarın melodilerine bıraktığı bir kent ve bana karanlığın içinden acılarımı getiren yorgun ve yalnız geçmişim.

Uzak bir kimsesizlikte söyleniyor adım...
Susuyorum...
Hayatım, ardına koyduğu mavi fonda hayal kırıklarımı izlerken çelişkiler,varsayımsız atılan adımlar ve geceler boyu dökülen göz yaşları,o mavi fona
doğru koşmaya başlıyor yaklaştıkça büyüyor acı,melodilerini alıyor gece
BEN KALIYORUM...
Bir köşeye siniyor bedenim,ürkek,çaresiz, yalnız.
Gece uzuyor GÖZLERİMDE SAHTE UMUTLAR...
Yalancılığım hep güneşleri anlatıyor acıdan bitkin bedenime ve hayalet sevgilinin gözlerime duyduğu hiç bitmeyecek aşkı,gülüyorum. Deniz gülüyor.
Konuşulacak bir hayatım olmadı benim,ağladığım gecelerim kendime hitaf edilmiş bir ağıttı. Kendim için sahipsiz tuzaklara düşürdüm kendimi, kötü oldum. İşkence emirlerini acımadan verdim kendime. Acıttım en koyu yaralarımı ,çok acıdım düşmandım,düşmanımdım …
Söylemedim yalnızlığımı yinede geceye ,ihanetler uzaktı ve hala bahçesinde çocuklar oynuyordu düşlerimin.

Sakin bir deniz kenarım olmadı belki gözyaşları mı omzuna bırakabileceğim ama YALNIZLIĞIM OLDU, KENDİNDEN NEFRET ETTİĞİMİ SÖYLESEMDE ASLINDA HEP SEVDİĞİM,HEP YANIMDA OLAN.