Asla bilemezdim, sessizliğin bir ölüm kadar
Mecalsiz bırakacağını, umudu karartacağını
Kuraklığın en hazin kıvamını yaşatacağını
Ölümü yavaş ve sakinlik içinde anlayacağımı

Uzaklarda kalan köyler hiç benim olmasa da
Orada yaşayanlar beni katiyen anmasalar da
İçimde uhde bıraksalar selam salmasalar da
Olsun ben sesliğimde onları habersiz ananım

Fistanın güzelliğini, çeşmenin özelliğini gördüm
Örgülerin güzelini süzdüm, halılarında gezdim
Ayranlarını içtim, ovalara bakarak refakat ettim
Çobanın çaldığı kavalı dinledim kendimi geçtim

Bir kızdı, sanki bir nazdı, çalışandı, koşturandı
Etrafından habersiz olandı, sofrayı hazırlayandı
Yüzü kızaran, edep elbisesi giyen, bir gülizardı
Uzaklara bakandı, sevdalısında kalandı, yalnızdı

Umut onun için bir vuslattı, hakikatin aynasıydı
Sabrı bilendi, yufka yürekliydi, gözün bebeğiydi
O bir serinlikti, rahmeti idrak eden bir karanfildi
Hasretin öznesi, vuslatın payesi, derin sevdaydı