Balçıkla çakıl taşının gerdeğine şahit
Sokak ortasında
Yokluğunu kovalıyorum
Yedi yaş civarı çocuk gibi bakakaldım ardından
Çeteleler tutuyorum
Dönüşüne dair
Taze köpekler gibi etimi dişliyor gidişin!
Ah o gidişin!
Azrail’in anlık öfkesi gibi
Şamarını vuran gidişin

Nerdesin şimdi kim bilir?
Dönüş yolu üzerinde mi?
Demir çareler mi var ellerinde ?
Dönüşüne dair
Kolay kolay bükülmeyen…

Boncuk boncuk bu mağlubiyetle
“Hiç”leştim
Seni kaybetmenin boşluğuyla
Ziyadesiyle hafifleştim ben
Başak tanelerini kaybetmiş
Bir “sap” gibiyim kısaca
Sen nasılsın kim bilir?

Gidişini sözlerinden okuduğum günü hatırladım
Yalınayak cilveleri görmüştüm gözlerinde
Benim dedim o an
Nereye gitse o benim!
Benim olanı bekliyorum
Söz veriyorum sana
Ellerimiz hüzünlü bir çamura değse bile
Yağmur sonrası beraber tanıtacağız ilkbaharı
Dönersen…
Bir kibrit kutusuna sığacak bu koca ayrılık
Dönersen…