Bir ceylanın gözündeki hüzündün sen.
Yüreğime yağdın alaca karanlık biterken.
Uçsuz bucaksız sevad vadisinde yürürken.
Kurşundun ansızın ciğerime işleyen.

Ortalık ağarırken ellerin gibi.
Gözlerindi bana uzaklardan gel diyen.
Gülümsüyordun eflatun bakışlarınla.
Eflatun renkli bahçelerden.

Üç beş nöbetinde işlediğim vukuattın.
Hiç kimse bilmeden seni düşlerken.
Kaç kez geçtim hayallerimde,
Evinin önünden mahallenizden.

Eleğimsağmalara ısmarlardım,
Her yağmurdan sonra.
Erguvan bakışlarını getirmezlerdi.
Benim bu minval üzere ömür tükettiğimi,
Sen de bilmezdin, şarkılar da bilmezdi.

Papatyalar ağlardı, sisli akşamlarda.
Yollara düşerdi yüreğim.
Ceylan gözündeki hüznü arardı.
Yağmurlarla düşen ceylan bakışlarında.
Sensiz bir gün daha batardı.
Yakamoz esiri gölgeleri sevdamın,
Bir ceylan gözünde hüzün hüzün parlardı.
Ankara,15.11.2007 İbrahim Kilik