Salıyor üstümüze kentler kör ışıklarını.
Çalmıyor plaklar ince sevda şarkılarını
Berber kuaföre bıraktı tüm edevâtını.
Nostalji oldu artık eski günleri anmak.

Buluşma mekânları değişti sevenlerin.
Ayarı bozuldu saat kulesinde saatlerin.
Rengi sunileşti güllerin, karanfillerin.
Moda oldu şimdi maziye dudak bükmek.

Burnu yere düşse eğilip almaz insanlar.
Sohbeti dedikoduya çevirdi çan çanlar.
Açılmaz sayfalarda kaldı kelamı kibarlar.
Uyanıklık sayılıyor,saygısız, bencil olmak.

Taş taşımaktan zor günümüzde nezaket.
İnsanlığın hâli pür melâli gizli sefalet.
Cemiyet hasta değil sekerat-ül-mevt.
İyiliğin sarayında sultan oldu kemlik.
Ankara,29.11.2007 İbrahim Kilik