Buz tutan kentin,
Giyotin ayazında.
Tir tir titrerken zaman.
Son vapuru da kaçırdık.

Ciğerlerimiz yırtılır gibiydi.
Güller üşürken bağrımızda.
Bir sarkacın ucunda,
Ayakta durmaya çalıştık.
Üşüyen duvara dayandık.
Açmazımız büyürken,
Aç gözlü zamanın esiri olduk.
Esrik düşler gördük,
Hâli yakazada.
Şerleri hayra yorduk.

Ayaz çekimli zaman tufanı ,
Önüne kattı yarınlarımızın izdüşümünü.
Umutlarımızı düne sattık.
Yol azığımıza gün görmemiş,
Ahlar kattık...

Kentin, yanan pencerelerinde,
Alevden silüetler.
Hafızamızda peri suretler,
Düşerken gözbebeklerimize ,
Gamzeli ihanetler,
Gecede kadid kaldık.

Burkuldu yüreğimiz,
Seferimiz yarım kaldı.
Gül üşüdü, dal ağladı.
Ayazın ay ışığında ,
Buz tutan yaşam.
Bize ıskat kaldı...
Ankara,30.11.2007 İbrahim Kilik