Allah Teâlâ buyurmaktadýr ki:
"Sabah akþam Rabb'lerine (sýrf) O'nun (rýzasýný ve) cemalini dileyerek dua edenlerle beraber candan sabýr (ve sebat) et! (Sakýn) Dünya hayatýnýn süsünü isteyerek gözlerini onlardan çevirme! Kalbini bizi anmaktan gafil kýldýðýmýz, kötü arzularýna uymuþ ve iþi gücü aþýrýlýk olan kimseye boyun eðme!.."...
"Kiminle dostluk kurayým?" diyen Yusuf b. Hüseyn'e:
"Kalbinde Dünya'ya aid bir þeye malik olmayan, senin hiç bir halini ayýplamayan, kendilerine karþý ne kadar çok deðiþirsen deðiþ, sana karþý takýndýklarý tavrý deðiþtirmeyenlerle dost ol!..
Çünkü dostlara en fazla muhtaç olduðun zaman, en çok deðiþtiðin zamandýr!.." buyurur.

Ýki fert arasýndaki meclübiyet, ruhanî beraberlikden doðuyor ise, hiç bir engel önünde sarsýlmaz. Tatmin olmakla tükenmez.
Nefsanî sebeplerden doðan meclûbiyet ise, en basit engellemelere mukavemet edemeyip yýkýldýðý gibi, her tatminkarlýkta bir parça daha tükenir. Rûhaniyet ortadan kalkar. Ulviyyet yolunda ilerlemenin yegane kanunu, meclûbiyetlerin ruhanî temayüllerle gerçekleþmesini saðlamaktýr.

Sevgiyle kalýn ve dostça yaþayýn