Hayat
Her nedense
Anlaşılır olmak
Dileğince iyice
Kendini koy verdi

Zihnimde
Yaşadıklarım
Birden sıralandı
Çok acı bir hissin
Hicran
Rengi gibi

Her yaşadığım
Geçmiş gün
Gözlerimin önünden
Bir şerit misali
Geçiyordu
Aniden

Yıllarca
Aradığım
Özlemiyle
Kavrulduğum sevda
Artık bir kenara
Çekilmişti

Hiç
Anlamadığımı
Söylersem
Sadece melalimi
Avuturum

Bu manada
Hiçliğimin fakirliğine
Sığınırım
Muhakkak ki
Onun şefkatini
Anarım

Bir meltemin
Esintisinde yine
Halimde
Hasretim yeşerirdi
Kendince

Masum
Gülmelerin
Bir tebessümün
Açılan penceresinin önünde
Heyhat
Artık çok geç
Bir zamanların
Nezaket
İkliminde
Nefes alanların

Fedakârlık
İçin dirliğini
Yok sayanların
Sevdaları
Aşkları yok artık

Bir umudun
Hazzı kuşatan ışığı
Dahi kalmadı
Bırakma
Sen kendini
Esintiye ey Yâr

Kendi haline
Günahkârlığın
Kalan vebaline

Sakın
Acımasın
Bu halime kimse
Bizar kalmasın
Yaşattığı
Şu ahvalime

Nereden
Bilinirdi ki divanelik
Yaşanmadan
Çileyi çekebilmek

Aşkın umuduyla
Bir an bile olsa
Onunla serinlemek
Bu ilkimde
Sine-i can ile
Teneffüs etmek

Ne kadar
Zor şeymiş meğer
Anlaşılır
Olamamak
Hali
Anlatamamak
Meramı
Hissedecek olana
Sunamamak

İşte
Böyle bir hayatı
Yaşamak
Zorunda kalmak
Daha da
Evlası bedenin
İlk hanesi
Teni unutmak

Bedeni
Aşk yolunda
Kullanmamak
Ruha
Bakmak
Asliyetteki
Manaya kanmak

Sen diliyorsan
Melalimi
Anlamıyorsan
Aşk sadece
Tenle
Yaşanır diyorsan
Sen kal
Kimi diliyorsan

Nasıl bir mizan
Önceliyorsan
Onunla kal

Sana
Benliğine iksir
Bahşeden sevdanla

Diliyorum ki
Aşk seni
Bir sarmaşık gibi
Sarsın
Halini
Kuşatarak
Cemali anlatsın
Seni
Ona yakınlaştırsın

Canın
Önemini sana
Olabildiğince haykırsın
Bir nazarın kadrini
Hatırlatsın
Çilede ki aşkı anlatsın