Yaðmur yaðar gri damlalar halinde sert bir zemin kalýr toprakta
Hasret kokan mahur bir þarký bestelenir o saatte dudaklarýnda
Titrek bir þiir yankýlanýr üþüyen ellerin ve parmaklarýnýn arasýnda
Kýrýlýr kalem kanar avuçlarýnda daha dile getirilmemiþ duygular

Ayný saatte havalanýr güvercinler ile atmacalar barýþsa bu kadar
Dallarda asýlý kalýr yapraklar ilkbaharda kopar yeniden fýrtýnalar
Yaðmur boþuna yaðar tarlalardaki çiçekler ölüm uykusuyla yatar
Ellerin ve yüzün upuzun bir ömrün ortasýnda kelebekleri yakalar

Ömründe hiç çiçek sevmeyen kelebeklerin acýlarýndan ne anlar
Kýrýlan bir cama dönüþür zaman yüreðin en ince yerinden kanar
Köprüler yýkýlýr dereler denizler taþar her sokak ayrýlýklara çýkar
Yüreðindeki kelebekler aðlar avuçlarýna dökülür gülden hülyalar