Edebiyatımızda şiirlerin konusu:
En çok aşktır,tabiattır,sevgilidir,ayrılıktır,ölümdür.
En çok aşk,yine aşk.
En çok gurbet,yine gurbettir.
Gurbet sıladır.
Gurbet turna kuşudur.
Gurbet beklemektir.
Özlemektir.
Kahretmektir.
Ağlamaktır geceler boyu için için…
Derdini kimseye söyleyememektir gurbet.
Gurbet…
Bir mektuptur,ucu yanık.
Bir sevda türküsü,şarkısıdır mahzun söylenen.
Yazılan şiirlerdir gidenin ardı sıra.
Gurbet…
Gidilesi yer değildir,dönüşü zordur.
Gurbet…
Geride gözü yaşlı bırakılan sevgilidir.
Annedir,babadır,bacıdır.
Dosttur kimi zaman.
İhanete uğramaktır az rastlanılsa da…
Gurbet…
Bazen uzaktır: İstanbul’dur,bazen Sivas,Erzurum,Konya’dır.
Bazen Alamanya’lardır,acı vatan.
Bazen yakın olsa da uzaktır:Sevilenin iki adım ötedeki evidir,vuslat olmayınca.
Gurbet zordur be dostlar.
Söylemesi bile zordur
Yemen çölleridir,Kırım’dır,Kerkük’tür.
En çok Çanakkale’dir gurbet.
Anadolu’dur, Kars’tan Edirne’ye bütün Türkiye’dir.
Ah gurbet..
Ölümdür kimi zaman,hatta ölümden beterdir.
Öyle olmasaydı ‘’dil’’imize şu mısra, saplanır kalır mıydı kara bir bıçak gibi:
Ölüm Allah’ın emri,ayrılık olmasaydı.