Hayata anlam katan detaylara aç kalmışız çoğu kez
ve çoğu kez güzel sanılanın peşine düşüp sıradan sanılan mükemmelleri arkamıza atmışız..
ayna karşısına geçip elimizde parfüm şişesiyle şarkı söyleyerek yaşamışız çocukluğum o masum zamanlarını..
Tükettiklerimizi ancak yaşlanınca değerlendirmişiz.
"Zamana Karşı Yarışmak"
sözü hep yabancı kalmış, anlayamamışız.
Bulunduğumuz yere hep utanarak bakmışız.
Çarşaflarla, boyalarla kamufle etmişiz doğallığı..
Acıyarak bakmışız hayatı "HayaT" gibi yaşayanlara..
Koca dünyayı dar etmişiz beynimizde,
Kazık çakmışız ölümlü dünya düzenine.
"YaşamaK" ile "ÖlmeK"
arasındaki o ince ipte, cambaz'dan daha "cambaz" olmuşuz biz.
Olmadık zamanlarda olmadık yerlerde oluşmuş her şey.
Hele ki AŞK;
Ne kadar ulaşılmaz olursa o kadar cazip
o kadar kusursuz varolmuş içimizde.

Nefes alırken yitirmişiz anları
Nefes alırken bitirmişiz yaşananları
Nefes alırken bilememişiz,
O bir "Nefes"e ne kadar muhtaç kaldığımızı...