Letafetle nefasetin damıtılmış hâlidir çay.
Bardakta tebessüm eder sanırsın bedirken ay.

Tam rengini alıp da demlikten dökülürken çay.
İncecik parmaklardan süzülen keklik kanı say.


Semaverle demliğin ünsiyetinden doğar.
Demlikten bardağa bir rahmet gibi yağar.

Kaşık karıştırırken çayın döner başı.
Kaşık çayın, çay kaşığın en ezeli sırdaşı.

Çayın üstünde buğusuyla yükselirken huzur
Tiryakisi mutluluğu onu içerken bulur.

“Çayda dem, askerde kıdem.”denirdi eskiden.
Bize bir çayla buruk tadı kaldı o günlerden.

O demleri yad, tatlı bir huzurla doldurur ruhumuzu.
Giderir içtiğimiz bir bardak çay susuzluğumuzu.

Yaş kemale eriyor, yaklaşıyoruz sona yavaş yavaş.
Bu karede, bir porselen demlik, bir bardak bize sırdaş.
Ankara,10.03.2008 İbrahim KİLİK